Spring naar de content

Bondagepaleis in Apeldoorn

Er zijn veel plekken op de wereld waar je niet wil zijn op vrijdagmiddag. De Americahal in Apeldoorn is er daar één van. Toch ging ik er heen want er was Boekenfestijn en gratis entree. Ook kreeg je een boek als je de actiecoupon uit het plaatselijke Sufferdje had geknipt. Dat had ik.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Johanna Geels

Aan het begin van de hal stonden manden op wieltjes. In elke mand lag een vel papier waar in grote letters op stond: ‘Niet aankomen’. Het rechter wieltje van mijn mand liep na tien meter vast. Ik besloot dit te negeren. Duizenden boeken lagen over lange tafels verspreid. Er hingen bordjes boven als: Fantasie, Pseudo/Wetenschap, Kinder/Jeugd. Fantasie sloeg ik over, daar heb ik zelf genoeg van. Met Kinder/Jeugd heb ik ook niks, aangezien mijn bloedeigen Jeugd reeds ver boven mij uitsteekt. Bij Pseudo/Wetenschap stopte ik, maar na even gebladerd te hebben in ‘Compostgeesten, ja natuurlijk!’ geloofde ik het wel. Je kunt mij een hoop vertellen maar dat de verrotte bananen in mijn groenbak er etherische fluisterlevens op na houden onder dat stinkdeksel wil er bij mij niet in.

Rauwe, vuige seks
Naast de compostgeesten lagen boeken met titels als: Geniet van het leven, het is maar zo kort! Ik moest daar over nadenken. Ik vind het leven helemaal niet kort. Sterker, er lijkt soms geen einde aan te komen. Ik wil ook niet de hele dag genieten, ik moet er niet aan denken, zou me rot vervelen. Kortom, een en ander schoot niet erg op en het wieltje van mijn mand begon nu ook te piepen. Geniet van het leven, het is maar zo kort! gonsde door mijn hoofd. Ik werd er een beetje boos van, waar bemoeiden die lui zich mee? Opstandig stoof ik naar de stripbakken. Kijk, daar hadden we wat: Het Bondagepaleis. Rauwe en vuige seks, dat zou ze leren met hun gebiedende wijzen, vage compostgeesten en weet ik veel wat voor een zweefshit meer. Stevig vastgebonden kreun-en-kronkellijven deden een veertigtal pagina’s lang wellustige en vruchteloze pogingen om te ontsnappen. Mijn wangen schoten vuur.

Leeg mandje
Even verderop was de tafel met Actieboeken. Wie een coupon had mocht hier een gratis boek ophalen. Dat had ik. Gretig vlogen mijn ogen over de tafel. Ze ketsten af op titels als: Tuinbeelden in en om het huis. Het zoete leven zonder suiker. Mijn leven met een foute man… Nu ben ik dol op tuinbeelden, zou ik graag minder snoepen en heb ik jarenlange ervaring met foute mannen opgebouwd, toch, mijn mandje bleef leeg. Toen zag ik een boek over Plato en belde Zoon. Misschien maakte ik vandaag dan toch nog iemand blij. Een Telfortstem heette mij opgewekt welkom. Na een uur zette ik het piepende en vooral lege mandje terug bij de kassa.

Troostpepermunt
Bij Dirk van den Broek kocht ik een zak troostpepermunt. Voor mij geen zoet leven zonder suiker. Even later stond ik onder een zoemende afzuigkap en kwam Zoon binnengerend. Zijn armen vol boekenfestijnpret. Dante, Dostojevski, Kafka, allemaal titels die ik over het hoofd had gezien. Ik roerde sip door de soep. Zoon sloeg me joviaal op mijn schouder en mompelde iets dat ik niet verstond door de herrie van de afzuigkap. Hoorde ik hem nou iets zeggen over genieten, het leven en kort?

Dichter Johanna Geels beschrijft de absurdistische en poëtische kant van de dagelijkse dingen.

Onderwerpen