De virielste vent van Nederland: ‘Ik heb sterk zaad, bij mij is het al heel snel raak’
Gaat heen en vermenigvuldigt u, zegt de Bijbel. Raymond Klas heeft dat heel letterlijk genomen. Zeven kinderen verwekte hij, allemaal buitenechtelijk, bij vijf vrouwen, zo vertelde hij aan Joris van Casteren.
Klas was 37 toen hij opa werd. Of 36; hij weet het niet meer zo precies. Zo veel kinderen, zo veel namen, zo veel verjaardagen, zo veel exen. Het was in 2004, of in 2003. In ieder geval was hij op vakantie in Paramaribo, waar hij op 29 augustus 1967 ter wereld kwam. Hij ging Melissa opzoeken, en de andere drie kinderen die hij daar heeft verwekt. In Nederland, waar hij sinds 1992 woont, kreeg hij er nog eens vier. “Ik heb sterk zaad, bij mij is het al heel snel raak,” zegt Klas.
Melissa is de oudste van zijn acht kinderen. Inmiddels is ze 26, of nee, 28, als het goed is. Hij was 17 toen ze werd geboren, of net 18. De moeder van Melissa heet Naomi. Hij ontmoette haar tijdens een concert van Kassav’, een Caribische band die destijds populair was. “Ik was druk aan het dansen toen ik haar zag staan,” zegt Klas. Ze was een slanke, rondborstige Creoolse, met volle, roodgestifte lippen. Hij maakte oogcontact met haar en vervolgens een praatje. Ze spraken op een rustig plekje af. “Zo is het begonnen.”
Naomi was ‘een scharreltje’, zegt hij. Niet zijn eerste scharreltje, verre van. Maar die eerdere scharrels waren ‘één keer en dan wegwezen’. Dit was iets serieuzer, al duurde het niet lang. “Het contact verwaterde, we verloren elkaar uit het oog.”
Hij rondde op dat moment de lts af, met elektrotechniek als specialisatie. Zijn moeder, wier voorouders afkomstig zijn uit de binnenlanden van Suriname, had erop aangedrongen. “Zonder diploma zijn jullie nergens,” hield ze hem en zijn vier broers en zussen voor. Ze moesten een voorbeeld nemen aan hun vader, een Creool die zes kinderen uit een eerder huwelijk inbracht toen hij zijn moeder ontmoette.
Zijn vader was kraan-operator bij Suralco, een Amerikaans bauxiet- en aluinaardefabriek. De positie, die relatief goed betaalde, had hij nooit verworven als hij zijn school niet had afgemaakt, sprak zijn moeder op ernstige toon. Raymond kon in zijn voetsporen treden, zijn vader had binnen Suralco een post voor hem op het oog.
Maar Raymond moest en zou het leger in. Om voor Bouterse te vechten, tegen Ronnie Bruns- wijk, de opstandeling die met zijn jungleommando het land onveilig maakte. Het junglecommando had een van Raymonds ooms ontvoerd, het broertje van zijn moeder. Hij zwoer zijn moeder dat hij hem zou vinden en bevrijden – wat helaas niet lukte.
Om de drie weken mocht hij met verlof. Een kennis met wie hij aan taekwondo deed, vertelde hem dat hij van een buurvrouw had gehoord dat Naomi een dochter had gekregen. Hij zocht heel Paramaribo af naar Naomi, van wie hij geen adres had. Hij vond haar en het gerucht bleek te kloppen: een paar maanden daarvoor was zijn dochter Melissa geboren.
Hij was niet in shock, of zo. “Ik dacht: oké, het is mijn dochter, ik moet ervoor zorgen.” Tegen zijn ouders zei hij niets, omdat hij nog geen serieuze baan had. En omdat hij intussen een nieuw scharreltje het hof maakte: een meisje dat bij zijn ouders in de straat woonde.
Het complete verhaal van Joris van Casteren over buitenman Raymond Klas en de kroostrijke vaders die Nederland kent, leest u in de nieuwste HP/De Tijd, die nu in de winkel ligt. Bekijk hier de overige onderwerpen, of sluit hier een voordelig (proef)abonnement af.
