Beauty, brains and balls: Nederlands vrouwenvoetbal
De Playstation en de smartphone hebben de populariteit van kaarten en boeken onder voetballers weliswaar verdrongen, maar het grapje dat elke voetballer De ontvoering van Freddy Heineken als favoriet boek oplepelt doet het nog immer goed onder voetbalfans. Profvoetballers zijn simpele zielen die alleen aan voetbal, vrouwen, auto’s en geld kunnen denken, zo luidt de communis opinio. Hoewel je je hersencapaciteit en tijd nuttiger zou kunnen besteden is het onder voetbalnerds een populair tijdverdrijf om hoogopgeleide voetballers of spelers met intellectuele hobby’s op te lepelen. Want ze bestaan: slimme voetballers.
Uitzonderingen
Dennis Bergkamp deed VWO, net als Daniël de Ridder. Oud-Ajacied Keje Molenaar is jurist. De Zwitserse Blaise N’Kufo (voorheen FC Twente) en Edouard Duplan (Utrecht, Sparta) lezen graag filosofische werken. Arjan de Zeeuw was niet alleen verdienstelijk verdediger in de Premier League en één van de favoriete voetballers van Tony Blair, maar studeerde en passant ook geneeskunde. Voormalig Heracles-speler Marnix Smit promoveerde op planvorming voor stationslocaties en de titel van het proefschrift van Vincent Gouttebarge (Auxerre, Volendam en Omniworld) luidt “Quality of functional capacity evaluation tests: a clinimetrical approach”. Indrukwekkend, maar deze spelers blijven gouden spelden in een grote hooiberg van stompzinnigheid.
Hoe anders is dit bij het nog altijd ondergeschoven kindje van het voetbal: Het vrouwenvoetbal. De selectie van het Nederlands vrouwenelftal herbergt niet alleen voetbaltalent. Tessel Middag studeert Geschiedenis, Leonne Stentler heeft een master in Persuasive Communication en is getuige haar Twitteraccount liefhebber van woordgrapjes en Mandy Versteegt volgt een opleiding Commerciële Economie. Oud-voetbalster Roxanne Hehakaija en Ajax-speelster Carmen Manduapessy houden zich actief bezig met Favela Street Girls, een project waarmee zij kinderen in Braziliaanse sloppenwijken een betere toekomst willen geven. Een goede opleiding maakt je geen beter mens, maar het is verfrissend om te bemerken dat topvoetbal gecombineerd kan worden met een bredere blik op de wereld.
Studie als noodzaak
Uiteraard kun je stellen dat dit voor de vrouwen een noodzaak is. Hoewel er sinds enkele jaren betaald voetbal voor vrouwen is in Nederland, verdienen hun mannelijke evenknieën het veelvuldige. Profvoetbalvrouwen zijn dus gedwongen om over hun carrière na het voetbal na te denken. Jongens die rond hun zestiende/zeventiende inzien dat er een gerede kans is dat zij het profvoetbal halen, stoppen meestal met school zodra het middelbare schooldiploma op zak is.
Nu het vrouwenvoetbal de snelstgroeiende sport van Nederland is, vrees ik dat de vrouwen de mannen achterna gaan. Dat voetbal straks voor heel veel meisjes niet meer de belangrijkste bijzaak, maar de hoofdzaak van het leven is. Dat we over het paard getilde dames krijgen die erop geilen om zichzelf terug te zien in een virtueel voetbalspel. Meisjes die in te dure auto’s heel hard naar slechte rapmuziek luisteren. Mijn vrees is dat er over twintig jaar voetbalsters zijn die elke wedstrijd een ander belachelijk kapsel hebben en voor wie hun enige maatschappelijke betrokkenheid een bezoek aan zieke kinderen is dat door de werkgever is geïnitieerd. Laten we hopen dat het wetenschappelijk onderbouwde cliché dat vrouwen beter kunnen multitasken onze reddingsboei is. Studeren, voetballen en een doordacht interview geven: Dames, jullie kunnen het!
