Waarom mollige vrouwen gelukkiger zijn en betere seks hebben
Als je aan vrouwen vraagt wat hun ideale gewicht is, zullen de meesten antwoorden dat ze daar zo’n 4 of 5 kilo boven zitten. Toch blijken vrouwen met een BMI dat iets boven het gemiddelde (24,8) ligt, gelukkiger te zijn dan vrouwen die met ondergewicht kampen.
Zelf ben ik niet dik, maar ook niet erg dun te noemen. Vroeger was dat anders. Ik kon eten wat ik wilde en kwam geen grammetje aan. Rond mijn achtendertigste hield dat plotseling op. Mijn middenrif ging de buitengrenzen verkennen en ineens moest ik mijn eetgedrag in de gaten houden. Dat doe ik, acht jaar later, nog steeds en soms overweeg ik een afvalpoging als mijn BMI in de buurt van die gemiddelde 24,8 komt, maar meneer K wil van geen afvalplannen weten en roept altijd dat ik een ideaal schildersmodel ben met mijn buikje, heupen en goddelijke kont. En hij is kunstenaar, dus hij kan het weten.
Dikke billen maken slimmer
Nader onderzoek naar vrouwen met weelderige rondingen geeft aan dat ze niet alleen gelukkiger zijn maar ook betere seks hebben! Naar het waarom blijft het, zoals wel vaker bij die vage onderzoeken, een beetje gissen. Volle vrouwen zouden ‘zich vrijer voelen’ of ‘meer geven’ maar duidelijke cijfers en voorbeelden krijgen we niet. Verder blijken vrouwen met dikke billen slimmer en gezonder dan vrouwen met een mager kontje. Het schijnt dat volle billen een overschot aan omega-3 vetten vereisen, die weer voor een goede ontwikkeling van de hersens zorgen. Ook hebben mollige vrouwen een lagere cholesterol, minder kans op diabetes, hartproblemen en leven ze langer. Kortom, lang leve de dikke kont!
Be a goddess!
We hoeven in ieder geval niet meer te tobben met een maatje meer. Dus kom op lady’s, wurm jezelf in een strak kleedje en laat het zien, al die zalige weelderigheid. Be a goddess! Of doe zoals meneer K laatst deed, toen ik zat te miepen over afvallen. Hij zette mij naast zich neer, pakte een laptop en googelde beroemde schilderijen van naakte godinnen. De een na de andere volle schoonheid rolde in het schermpje voorbij. Hij stopte bij Venus en Amor van Hans Baldung Grien uit 1524, gleed met zijn vinger over de begeerlijke rondingen van Venus en zei dat zij Johanna ten voeten uit was. En of ik eigenlijk wel wist hoe prachtig ik was. En dat Norman Lindsey, een Australische schilder uit de vorige eeuw nooit zulke geile prenten had kunnen maken met graatmadammen.
En verdomd, dat werkte beter dan welk onderzoek ook. Nu liep ik altijd al graag met mijn rondingen in hübsche jurkjes te pronken, maar met de woorden van meneer K en de tekeningen van Lindsey indachtig werd dat verlangen nog een beetje extra aangewakkerd. Ik voelde mij begeerlijker en prachtiger dan ooit en gedroeg mij daar ook naar. Zouden wij hier trouwens gemakshalve uit kunnen afleiden dat mannen van gelukkige volle vrouwen automatisch medegelukkiger worden? En dat zij hier zelf een groot aandeel in hebben, uiteraard.
