Bert Dijkstra: ‘Theodor Holman is de onverbeterlijke goeroe van de egotripperij’
Bert Dijkstra is stukjesschrijver van De Telegraaf en ‘houdt ’t per definitie kort’. Verder poseert Bert Dijkstra graag als ‘le penseur’, en met een ‘veelbetekenende blik’.
Bert Dijkstra zit sinds enkele maanden ook op Twitter. Het medium is hem op het lijf geschreven, want je moet ‘t er per definitie kort houden. Met het luttele aantal van 312 heeft Bert Dijkstra bovendien nog niet heel veel volgers, maar dat weerhoudt hem er niet van nogal opmerkelijke observaties te doen over hoe het werkt daar op Twitter. Zo is het Dijkstra opgevallen dat collega-columnist Theodor Holman (Het Parool) de tweets van mensen die zijn stukjes lezen retweet, schrijft hij in zijn column in de papieren Telegraaf:
‘Als zijn volgers laten weten hoe geniaal ze zo’n schrijfsel van zijn hand vinden, dan stuurt hij dat uit zijn naam door naar z’n andere volgers: kijk toch eens, lieve lezers, hoe goed déze mensen mij vinden! Retweeten, heet dat. Denken de ontvangers van die boodschap: als ík de vermaarde columnist complimenteer, dan retweet hij ook mij met naam en toenaam naar al zijn volgers en tel ik echt even helemaal mee!’
#BertDijkstra
Het is kortom maar zeer de vraag of die mensen de stukjes van Theodor Holman ook echt geniaal vinden, meent de Telegraaf-columnist, of dat ze gewoon graag geretweet willen worden:
‘Dus prijzen steeds meer twitteraars Theodors pennevruchten de hemel in en heeft hij alsmaar meer fanmail rond te pompen op het sociale medium. Narcistisch sneeuwbaleffect, heet dat. Digitale zelfbevlekking, goed voor de eigenwaarde van stukjesschrijver én lezers. Onbetwist kampioen in dit spel, die begaafde schrijver Holman. Onverbeterlijke goeroe van de egotripperij.’
Dat er vele redenen zijn om een reactie op een column (positief of negatief) te retweeten, gaat er bij Bert Dijkstra blijkbaar niet in. Laten we er drie geven: retweets kunnen nieuwe reacties uitlokken (zowel positief als negatief), er kan een nieuw publiek op het artikel worden gewezen, en ze geven lezers die een stuk gelezen hebben en erop reageren het gevoel dat ze ‘gehoord’ worden. En dat vele collega’s van Dijkstra daarom (terecht) ook retweeten, wordt ook over het hoofd gezien.
Misschien moeten we allemaal de pennenvrucht van vandaag van #BertDijkstra maar eens gaan twitteren. Wellicht zal Bert Dijkstra dan leren dat er naast egotripperij vele redenen kunnen zijn om een artikel te retweeten.
