Spring naar de content

Lopen als een kreupel paard bij Holland’s Next Top Model

Ik kijk zelden televisie. Het aanbod in Nederland is voornamelijk afgestemd op eencelligen en verder voel ik er weinig voor om twee uur bij een film te moeten zitten die eigenlijk maar 90 minuten duurt, enkel en alleen omdat er 6 reclameblokken tussen worden gepropt.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Johanna Geels

Een tijdje geleden echter, zapte ik, als een verdwaalde reiziger door het programma-aanbod. Er bleken tientallen zenders op mijn televisie te zitten, maar geen een nodigde uit om langer dan 1 seconde naar te kijken. Tot ik een stelletje huilende meisjes bij een vuilnisbelt zag staan. Eerst dacht ik terecht te zijn gekomen in the Undateables maar het was een aflevering van Holland’s Next Top Model. Een programma waar twaalf modellen strijden om de eerste plaats.

Holland’s Next Cripple
Eén model was in een ‘houten badpak’ geschroefd en kon niet meer lopen. Toch moest ze designschoenen dragen waar je tien gezinnen gestapeld in zou kunnen laten wonen, zo hoog. Ze werd midden in de vuilnisbelt gezet en moest expressief bewegen. Het arme kind (volgens mij was ze amper 16) keek alsof ze elk moment in huilen uit kon barsten. Ze probeerde wat modellerige bewegingen te maken met haar schonkige schoudertjes maar het mocht niet baten.

Een volgende zakte al na twee minuten expressief bewegen door haar duizend dollar designschoenen. En dat terwijl de programmamakers de modellen voor de shoot op het hart hadden gedrukt dat één ding zeker niet mocht gebeuren. Koortsachtig dacht ik na. Wat kon er zo verschrikkelijk zijn? Dat een model van het plankier zou lazeren en kreupel zou raken? Voor het leven gehandicapt en misschien alleen nog in staat om mee te doen met Holland’s Next Cripple? Nee, het ergste was dat de schoenen kapot gingen!

Ondergoedmodel
Daarna gingen de meisjes een casting doen bij een belangrijk modellenkantoor. Daarvoor moesten ze ‘lopen’. Niet gewoon een rondje door de kamer, nee, ze werden geacht een paard na te doen. Behalve het hinniken, dan. Elf van de twaalf meisjes konden dit niet en werden meewarig bekeken.

Ineens herinnerde ik mij weer dat ik negen was, en mee mocht met een vriendinnetje die naar een casting van Ten Cate ging. Zij zochten ondergoed-en-nachtmodemodellen. Het vriendinnetje wist zeker dat zij de ster van de middag zou worden. Tijdens de rit erheen sommeerde haar moeder mij streng gedurende de casting niemand in de weg te lopen en goed op het vriendinnetje te letten. Daar kon ik nog wat van leren. Ik keek uit het raam. Twee paarden renden achter elkaar aan in een wei. Toen de casting in volle gang was en ik vanuit mijn stille hoekje toekeek hoe er na twee uur nog geen meisje was gevonden die goed kon ‘lopen’ wees een assistente ineens naar mij. Iedereen keek mijn kant op. De ogen van mijn vriendinnetje schoten hellevuur. Drie seconden later werd ik een catwalk opgetrokken en moest ik ‘lopen’. Ik zat op ballet en deed ik wat ik daar altijd deed. Laatst hadden we nog een voostelling gehad waarin ik bromtol was. Ik wist niet zeker of bromtollen affiniteit hadden met ondergoedmodellen, maar ik ging ervoor. Ik tilde mijn benen tijdens het lopen hoog op en zette ze neer alsof het ivoren torens waren.

Modellencarrière
De castingdirector, assistenten en fotografen waren dolenthousiast. Ze kwamen wildgebarend op me af, er werden foto’s gemaakt en waar was mijn moeder? Ik keek om me heen, mijn vriendinnetje en haar moeder waren verdwenen. De baas van de onderneming zette me kordaat in haar autootje en scheurde naar mijn huis. Mijn moeder had net het eten klaar. De mevrouw vertelde trots dat ik het volgende Ten Cate model zou worden en dat de fotoshoot die volgende ochtend plaats zou vinden in de Ten Cate fabriek. ‘Dan kan ze niet,’ zei mijn moeder nuchter, terwijl ze een bord op tafel zette. ‘Morgen is het vrijdag, dan moet ze naar school.’ De Ten Cate mevrouw keek alsof er midden in de kamer een fluorescerende brandgans dreef. Maar mijn moeder hield voet bij stuk. School was school. Sputterend vertrok de mevrouw. Ik keek haar na. Daar ging mijn modellencarrière, de kleine Fiat in, de hoek om, en weg.

Ik heb me vaak afgevraagd wat er zou zijn gebeurd als ik die ochtend had mogen spijbelen. Wie weet is er een grote carrière aan mij voorbij gegaan. Was ik het beste ondergoed-en-nachtmodemodel ever geworden. Maar toen ik gisteravond die bleke afgetrokken smoeltjes in Holland’s Next Top Model zag, wist ik dat het goed was.

Onderwerpen