Waarom de beurs de grootste stoorzender is voor beleggers
Dat was schrikken vorige week, toen de beurzen plots in paniek raakten. Wat zich normaal gesproken in de periferie van het dagelijkse nieuws afspeelt – half procentje erbij, kwart procentje eraf – was even voorpaginanieuws en voer voor talkshows.
Voor wie niet dagelijks met de beurs bezig is maar wel belegt, zijn dat levensgevaarlijke momenten. Zo’n uitbarsting van paniekerig nieuws suggereert namelijk dat je als belegger ook iets moet doen. Tenslotte doen die mensen op de beurs, die het vast beter weten, ook iets: ze verkopen hun aandelen.
Terwijl op zo’n moment in paniek overboord springen vrijwel altijd het domste is wat je kunt doen. We schreven er al eerder over, maar kunnen het niet vaak genoeg benadrukken: juist als de markt ‘DOE IETS’ lijkt te schreeuwen, loont het vaak de moeite om even op je handen te blijven zitten.
Maar o, wat is dat moeilijk.
Lachende winstnemers
Een scherpe daling komt vaak na een periode van stijgende koersen. “Beleggers nemen winst,” staat er dan in de headlines. Afgezien van het feit dat de dienstdoende koppenmaker waarschijnlijk geen enkele winstnemende belegger heeft gesproken, wekt het ook de illusie dat er een beter geïnformeerde klasse van ‘beleggers’ rondloopt die lachend en met gevulde zakken van de beurs vertrekt en u met de smeulende resten laat zitten.
Moeten we dus niet snel hetzelfde doen?
Nee. Ten eerste bestaat die groep gehaaide beleggers niet. En ten tweede is verkopen midden in (meestal pas na) een stevige daling niet verstandig. Zie ook de AEX-index na de koersval van vorige week. Wie was blijven zitten, had alweer aardig wat van het verlies goed kunnen maken.
(Terzijde: het is natuurlijk anders wanneer u in een specifiek aandeel belegt dat plotseling daalt door een aanwijsbare reden. Denk aan Ahold na het boekhoudschandaal, of Imtech na ontdekking van de fraude in Duitsland en Polen. Van zo’n specifieke misstand veert een aandeel zelden snel terug. Wegwezen is dan vaak de beste optie.)
Tijd in de markt
Amerikanen hebben er een mooie, onvertaalbare, wijsheid voor bedacht. Beleggingsrendement wordt niet behaald door timing the market, maar door time in the market. Niet het in- en uitstappen bepaalt uw rendement, maar de duur van de periode waarin u uw geld in de markt hebt belegd.
Kijk maar eens naar dit staatje over de periode 2002-2012.
Wie gewoon aan het begin had belegd in de wereldwijde aandelenmarkt en nergens meer naar had omgekeken, maakte bijna 70 procent rendement. Had u in precies diezelfde periode belegd maar de beste tien dagen op de beurs gemist, dan had u verlies gemaakt.
En als u de dertig beste beursdagen in die tien jaar had gemist, was uw vermogen zelfs gehalveerd! Vertrouwt u uzelf als markt-timer genoeg om toch niet per ongeluk een paar van die topdagen te missen? Zeker als u weet dat die topdagen zich vaak voordoen als herstelbeweging na sterke dalingen.
En om het belang van zitvlees nog maar eens te benadrukken, is er ook nog dit plaatje:
Als u maar lang genoeg blijft zitten, daalt de kans op negatief beleggingsrendement spectaculair.
Dus als het komend jaar weer eens over de Vreselijke Doodenge Beurskrach gaat aan de tafel van DWDD of RTL Late Night, denk dan aan de wijze woorden van de 85-jarige John Bogle, oprichter van de Vanguard Group, het grootste beleggingsbedrijf ter wereld:
“De beurs is een reusachtige afleiding voor iedereen die zich met beleggen bezighoudt.”
