Spring naar de content

Recensie: Thierry Baudet – Voorwaardelijke liefde

Het had iets aandoenlijks: Thierry Baudet die bij DWDD zijn roman probeerde te pluggen als een vastberaden huis-aan-huis-verkoper.
“Ik heb een roman geschreven…” begon hij. “Mijn hoofdpersoon…”
Steeds werd de deur in zijn gezicht dichtgesmeten.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Dries Muus

Steeds weer begonnen zijn tafelgenoten over Julien Blanc, of over Baudets stuk op The Post Online. Terwijl dat stuk juist zoveel vragen opriep over de roman. Hoe klinkt zo iemand meer dan tweehonderdvijftig pagina’s? Hoe giet je zulke ideeën in een plot? Hoe praat de hoofdpersoon tegen zijn veroveringen? Zou hij de evolutietheorie er wel vaak genoeg bij halen?

De hoofdpersoon van Voorwaardelijke liefde is Gregor. Een beginnende promovendus die zich ontwikkelt tot professioneel versierder, gigolo, of – een persoonlijke favoriet – ‘garçon de charme’. Hij vertelt afwisselend over zijn jeugd in een gebroken gezin, zijn opvoeding in de liefde en zijn leven als steeds verder afglijdende seksgod.

Voor elk van Gregors levensfasen geldt: alles is seks. Een jeugd vol alledaags sadisme, doktertje spelen, en bijna-incest. En een volwassen leven vol smachtende vrouwen en hedendaagse courtisanes. Gregors kapster klust bij voor een escortbureau. Een aantrekkelijke advocate geeft zich over na een handvol glijerige platitudes. Gregor wordt – herkenbaar – de betaalde liefde in getrokken door een geile tweeling.

Het werkelijke leven
Gregors wereld is ongeveer even geloofwaardig als die van de gemiddelde pornofilm – en even lachwekkend. Het verschil is dat de meeste pornofilms zich er niet op laten voorstaan de waarheid af te beelden. Dat Gregors wereld een karikatuur is, is niet eens het probleem – het probleem is dat die karikatuur gepresenteerd wordt als het werkelijke leven. Alsof je een Fransman tekent met een baret, en een baguette onder zijn arm, en vervolgens bloedserieus verklaart dat ze er daar allemaal zo uitzien.

Het is precies wat Baudets stuk in The Post Online zo komisch maakte. De generalisaties, nadrukkelijk als waarheid gepresenteerd. Baudet lijkt te denken dat mensen uit één eigenschap, en één verlangen bestaan. Jongens zijn aardig of dominant. Vrouwen willen allemaal hetzelfde, en dat willen ze altijd.

Voorwaardelijke liefde bevat ontroerende stukken – vooral die over Gregors vaderloze jeugd. De hoofdstukken over seks en liefde in de 21ste eeuw, en de tragische positie van de gevoelige man, zijn vooral een indrukwekkende uitbreiding van Baudets cv: naast een wetenschapper die in generalisaties denkt, en een publicist die overhaaste conclusies trekt, is Baudet nu ook een romancier die stereotypes schept.