Waarom geen crowdfunding voor Bram Moszkowicz?
Ik weet het, ik begeef me op glad ijs door het, althans een beetje, op te nemen voor Bram Moszkowicz. Als lezers zouden zeggen dat hij er zootje van heeft gemaakt, hebben ze gelijk. Als lezers zeggen dat je hem makkelijk ook als onbetrouwbaar kunt zien, waarschijnlijk ook. Maar het meest hebben ze gelijk als ze zouden zeggen dat hij kennelijk lange tijd de aansluiting bij de werkelijkheid is kwijt geweest.
Bram Moszkowicz heeft op veel te veel tenen gestaan en daarbij veel te ruim geleefd en geleend. Maar ik stoor me aan het nauwelijks verholen leedvermaak dat blijkt uit alle aandacht voor de voor woensdag aangekondigde veiling van zijn persoonlijke spullen.
Ik heb enorm veel plezier beleefd aan de live-televisieverslagen van de rechtszaak rond Geert Wilders, het wraken van de rechtbank en het als een zwetende otter wegzetten van dat onderdeel van het gerechtelijke old boys netwerk dat raadsheer Tom Schalken is. Of was, geen idee. Daarvoor hoefde je helemaal geen fan van Wilders te zijn – dat ben ik ook zeker niet – maar het aan de kaak stellen van gerechtelijk gerommel is altijd leuk.
De fiscus schijnt nog € 300.000,- van hem te krijgen, zijn advocaat € 16.000,- en een ex-cliënt leende hem € 35.000,- die nog altijd niet is terugbetaald. Met ergens tussen de € 450.000,- en € 500.000,- is hij uit de ellende. Als al diegenen die net zo veel plezier aan hem hebben beleefd als ik – en nog hopen te beleven als hij de handen en het hoofd vrij heeft om nog eens iets leuks aan te pakken – hutje bij mutje leggen is het in een dag gepiept, er wordt via crowdfunding voor onnozeler zaken geld opgehaald. En we mogen wel aannemen dat Bram Moszkowicz zijn lesje heeft geleerd.
Ik kan zo’n platform niet opzetten maar ik beloof dat, zodra het er is, ik als een van de eerste zal storten.
