Vers uit het woud (of de Coffee Company): de lumbersexual
Amerikaanse en Engelse krantenblogs hebben er afgelopen weken vol mee gestaan, met een nieuwe soort man. De lumbersexual – vrij vertaald: de hipster-houthakker. Eerst had je metromannen. Inmiddels kennen we allemaal metromannen. Die smeren weleens een crèmepje op hun toet en blijven toch mannelijk.
De lumbersexual/hipster-houthakker wordt gezien als een vervolg op de metroman. De lumbersexual houdt namelijk minder van de kasjmieren vesten van de Bijenkorf en meer van de outdoorcollectie. Geef hem maar dikke geruite bloezen, grof gebreide truien en jacks waarmee je jezelf zelfs in Noorwegen nog warm houdt. Want de lumbersexual ziet eruit alsof hij graag in de bossen vertoeft, zijn eigen hout hakt voor de houtkachel van zijn hutje en van klussen houdt.
In werkelijkheid, vermelden de krantenblogs, werkt hij gewoon als grafisch vormgever, zit er in zijn backpack geen vishengel maar een MacBook. En klopt het niet dat hij graag zelf aan zijn terreinwagen sleutelt, maar brengt hij daarentegen zijn middagen liever door in een hippe bar. Hoewel hij eruitziet alsof hij zelf op fazanten jaagt, is hij vegetariër. Wat dit type man wil uitstralen, zou milieubewustzijn kunnen zijn. Of een anarchistisch ‘ik ben geen 9 tot 5-werker’.
Degene die de term de wereld in bracht was Tom Puzak op de website GearJunkie.com. Zijn stukje ging viral, en nadat de rest van de Engelstalige media er stukjes over hadden geschreven, verkoos Peoples Magazine onlangs deze lumbersexual tot ‘newest craze blowing up the internet’. En de lumbersexuals zelf? Zij werden boos. Want zij (die mannen met baarden en houthakkershirts aan) waren helemaal geen trend. En zeker niet een type. Ze waren gewoon zo, en ze hielden echt van hout.
De leukste reactie is te vinden op DailyBeast.com: How Straight World Stole ‘Gay’. Eerst werden heteroseksuele mannen steeds meer feminien. Ze gingen zich zorgen maken om hun kapsel. Ze werden metromannen – het woord ‘metroman’ is trouwens uitgevonden door een homo. Je borstharen wegharsen was niet meer typisch ‘gay’. En nu hebben heteroseksuele manen ook de baarden, flanellen shirts, mannenlaarzen en de borstharen teruggeadopteerd van de bears – de laatste ‘gay-look’ die nog niet was overgenomen door hetero’s, schrijft Tim Teeman.
Zo is de lumbersexual (of hipster-houthakker) met zijn veel te lange baard waar géén zaagsel in zit of vleesresten van gisteren natuurlijk, maar gewoon Toni&Guy verzorgingsmiddel, volgens de schrijver ‘de laatste poging van heteroseksuelen om mannelijkheid belachelijk te maken, decennia nadat homo’s dat al deden’. En die laatste deden het, volgens Teeman, ironisch genoeg om elkaar makkelijker te kunnen herkennen in een tijd waarin ze hun seksuele voorkeur nog moesten verstoppen.
Het houthakkershemd komt stiekem toch van de Bijenkorf, en niemand weet nog of de man erin echt een boom kan omhakken of alleen goed is met Photoshop. Of hij in het echt weleens een kip heeft geslacht of alleen filetjes eet. Of misschien allebei. Niemand weet nog of hij homo of hetero is.
Mijn eigen lumbersexual (mét baard en borsthaar) is nu onze laminaatvloer aan het bijzagen.
