Spring naar de content

Seksparadijs op de Noordpool (en het beste van 2014 op Netflix)

Afgelopen week heeft Denemarken de Noordpool geclaimd. Ik wist helemaal niet dat dit kon en mijn fantasie ging gelijk met me op de loop. Misschien moest ik eens wat anders. Dat schrijfwereldje was ik toch al een tijdje zat. Niets dan geruzie en geroddel. Verder claimde ik nooit eerder iets. Ja, mijn fiets die ooit door een junk was gestolen die ik toevallig kende. Maar dat telt niet.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Johanna Geels

Gisteravond stuurde ik mijn claim naar de VN. Aangezien ik geen idee heb hoe je zoiets aanpakt heb ik maar gewoon gezegd dat ik, Johanna Geels, bij deze en vanuit mijn volle verstand de Noordpool claim. Dat laatste leek me zinvol. Waarschijnlijk zijn er jaarlijks tientallen gekken die de Noordpool claimen en het leek me goed dat ze weten niet met een malloot van doen te hebben. Om dit kracht bij te zetten stuurde ik een plan mee. Over wat ik allemaal met de Noordpool ga doen. Dat paste met gemak op een A4-tje. Ik ga namelijk helemaal niks met de Noordpool doen. Als ik baas van de Noordpool word blijft de Noordpool precies zoals ie is. Wit en verlaten. Als een leeg A4-tje. Niet te lang natuurlijk, voor niets gaat tenslotte de zon op. Plannen om van de Noordpool een exorbitant seksparadijs te maken liggen dan ook reeds klaar.

De flop die Marco Polo heet
Omdat ik inmiddels wel weer genoeg voor de wereld had betekend ging ik lekker onderuitgezakt met meneer K op de bank naar de eerste aflevering van Marco Polo kijken, de nieuwe miljoenenkostende krachtpatser-serie van Netflix die (net als Game of Thrones) de wereld moet gaan veroveren. Ik ben dol op series en bekijk ze zoals ik ooit boeken las, achter elkaar en overal, en had mij er dan ook zeer op verheugd. Helaas was er geen donder aan. Een aflevering van Married with children is onderhoudender. Wat een ellende. De een na de andere zouteloze scène trok voorbij. Karakters werden niet uitgediept, geen enkel personage wekte sympathie of nieuwsgierigheid op en er kwam geen één mooie zin in voor. Na drie kwartier waren meneer K en ik het spuugzat. Exit Marco Polo.

Het beste van Netflix
Dat bracht me op het volgende. Wat had Netflix mij, seriejunk, na een jaar nou eigenlijk gebracht? Bij welke serie had ik een jankende leegte gevoeld na het uitkijken van de laatste aflevering? True Detective, maar die is van HBO. Game of Thrones, ook HBO. Toch heb ik ook veel moois op Netflix gezien. En omdat het bijna kerst is, dé tijd voor nutteloze rijtjes, bij deze: JG’s 13 must sees op Netflix:

1. House of cards
2. Lost
3. Homeland
4. The Killing
5. Downton Abbey
6. Orange is the new black
7. Lilyhammer
8. Fargo
9. The Americans
10. Madmen
11. Masters of sex
12. Suits
13. Breaking Bad

Oefenen voor de Noordpool
Na Marco Polo ging ik voor de grap meneer K googelen. Er bleek een boek van Bertold Brecht te bestaan met ‘Vertellingen over meneer K.’ Volgens de Biblionrecensie ‘een breviertje voor de Brecht-bewonderaar’. Ik vroeg aan meneer K of hij wist wat een breviertje was. Hij zei dat dit iets met een gebedsboek was, en hoe ik in godesnaam bij dat woord kwam. ‘Oh, voor een column,’ antwoordde ik, ‘over de Noordpool’. ‘Ik kom er toch niet in voor hè,’ zei meneer K terwijl hij me vorsend aankeek. Hij leek een beetje op een strenge Russische schrijver zo. Ik werd er prettig wiebelig van. ‘Nee, nee, ik zou niet durven,’ stamelde ik, terwijl ik hem snel mee naar boven trok. Meneer K vroeg wat daar de bedoeling van was. ‘Oh oefenen,’ sprak ik luchtig. ‘Voor de Noordpool.’