De clubmens
Ik zag een filmpje over Jaap van Drunen. Clubman van Excelsior.
Jaap – ‘exact tweeëntachtig en een half’ – is in dienst bij Excelsior en werd zondag gevolgd door een heuse cameraploeg. Jaap van Drunen is geen trainer, geen speler, geen voorzitter. Jaap van Drunen heeft zelfs geen halfslachtige marketingfunctie.
Nee, Jaap van Drunen is fulltime clubman.
In het NOS-filmpje zien we Jaap de deurklink van de toiletten repareren, shirts inlijsten, de tribunes vegen en een ongerechtigheid aan het hek verhameren.
Na de wedstrijd, als iedereen al naar huis is, veegt Jaap van Drunen op de Robin van Persie-tribune de droeve resten van een verloren wedstrijd op een hoop uitgedronken plastic.
Iedereen kent een Jaap van Drunen.
En iedereen koestert z’n eigen herinneringen aan z’n eigen clubmens.
Die er altijd is, altijd was en altijd zal zijn.
De clubmens die…
Die de pisbakken schoonschrobt, de olie in de frituur laat warmspetteren, de modder naar buiten bezemt, de ballen aan het infuus legt, kaarsrechte kalklijnen over de velden trekt, de ranja voor na de woensdagmiddagtraining precies goed op smaak brengt, de broodjes bal op het juiste kartonnetje serveert, de wedstrijdformulieren uitgeprint klaarlegt, het clubblaadje stencilt, de website webmastert, de standen bijhoudt, de grensrechtervacatures invult, snottebellen veegt, inspraakavonden organiseert, het kunstgras schrobt, ouders enthousiasmeert, vergaderingen leidt, ouders corrigeert, om extra parkeerruimte lobbyt, de bekers poetst, de ambulance belt, het bier met twee vingers dikke schuimkraag tapt, verhalen van vroeger vertelt, het archief beheert, pleisters plakt, trainerscursussen op poten zet, kaartjes verkoopt, sponsors werft, de Pupil van de Week aanwijst, wedstrijdverslagen-waarin-iedere-speler-van-het-team-tenminste-een-keer-voorkomt schrijft, nieuwe pionnen bestelt, de hesjes wast, meerijders regelt, opstootjes sust, veteranenteams opricht, reünies organiseert, de barbecue aansteekt, de plaatselijke krant belt, ambulances belt, juicht, troost, administreert, (on)partijdig vlagt, de muziekinstallatie aan de praat krijgt, het Oliebollentoernooi regelt, velden test, scouts welkom heet, EHBO-koffers vult, jubilea onthoudt, stiekem jenever in de cola schenkt, de Grote Club Actie coördineert, bossen bloemen en fruitmanden bestelt, rouwadvertenties opstelt, voor Sinterklaas speelt, klaverjascompetities organiseert, verloren voorwerpen vindt, gevonden voorwerpen distribueert, geinige Wist U Dat-jes schrijft, vermanend toespreekt, foto’s inlijst, bladeren van het veld harkt, voorzitters van tegenstanders ontvangt, tompoucen haalt voor jarigen, boetes int, corveeroosters opstelt, jubileumboeken volschrijft, oude foto’s digitaliseert, kadetjes kaas smeert, achter het eerste aan rijdt, winterstopuitjes regelt, de opstellingen omroept, Lucky Ajax uitnodigt, de vrouw van de voorzitter “mop” noemt, clinics aankondigt, scheidsrechters uitgeleide doet, shirts bedrukt, fietsenvandalen in de kraag vat, en die de netten uit de doelen haalt als het weekend erop zit.
De clubmens hoeft nooit gebeld te worden met de vraag of hij wel komt vandaag. De clubmens is altijd degene die belt.
De clubmens hoeft geen onkostenvergoeding, of een trainingsjack van de club; hij maakt z’n uren in ruil voor een waarderend woord en een broodje kroket.
De clubmens geniet van andere mensen die genieten. Dienstbaarheid als grootste goed.
Wie twintig, dertig of veertig jaar clubmens is, krijgt een penning, een erelidmaatschap of een lintje van de wethouder van Sport. En een stukje in de krant.
Jaap van Drunens
Mijn clubmens was met z’n tweeën en heette Marjo en Henny de Gooijer. Zonder hen had ik vast ook wel gevoetbald en genoten en zonder hen had ik vast op m’n negentiende plots geen zin meer gehad om drie keer per week op tijd op het sportpark te zijn en op zondag door verdacht rijkelijk gesponsorde Amsterdamse derdeklassers van het veld gemaaid te worden.
Maar zonder hen was het allemaal ook minder zorgeloos, minder feestelijk, minder fijn geweest.
Ook zonder Jaap van Drunens zal er worden doorgevoetbald. Het zijn echter de Jaap van Drunens die van clubs verenigingen maken, en van verenigingen plekken om de rest van je leven naar te blijven terugverlangen.
