Spring naar de content

Opmerkelijk: beroemdste zin uit de filmgeschiedenis was bijna verwijderd

Bijna hadden we hem nooit gekend, de beroemdste zin uit de geschiedenis van de film: “Frankly, my dear, I don’t give a damn.” De zin komt uit de klassieker Gone With The Wind, uit 1939. Maar de befaamde zin had die film bijna niet gehaald, vanwege de zelfcensuur van de schrijvers. Die hadden zelfs al enkele alternatieven achter de hand.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Jesse Voorn

Gone With The Wind is het verhaal van de jonge Scarlett O’Hara, die tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog verliefd wordt op de charmante Rhett Butler. Met de zin “Frankly, my dear, I don’t give a damn” liet Rhet haar weten dat hij geen toekomst in hun relatie ziet. Op 15 december 1939 ging Gone With The Wind in première, in een tijd dat het conservatisme hoogtij vierde. Er was toen nog geen filmkeuring, en filmmakers wilden geen regels van de overheid opgelegd krijgen. Vandaar dat ze zichzelf reguleerden, door met eigen reglement te komen, de zogeheten Hays Code.

gone with fact640

(Foto via Today)

De film zat vol met thema’s en beelden die destijds nogal omstreden waren, zoals prostitutie, krijgsgeweld, amputatie van ledematen en zware bevallingen. Ook het woord ‘damn’ was omstreden, en volgens de eigen code van Hollywood mocht het dan ook niet gebruikt worden. De producers en scenaristen van de film hadden echter geprobeerd om de film zo dicht mogelijk bij het boek (een bestseller van Margaret Mitchell uit 1936) te houden. In het boek is het overigens: “My dear, I don’t give a damn.”

Producent David O. Selznick overwoog serieus alternatieven, zoals “I don’t give a hoot”, “I don’t give a Continental”, “Nothing could interest me less” en “I don’t give a straw”. Maar dat zou maar afbreuk doen aan het originele verhaal, en dat wilden de makers dus niet. “Het is mijn stelling dat dit woord, zoals gebruikt in de film, geen krachtterm of vloek is. Het is hoogstens wat vulgair,” aldus Sznelick.

Uiteindelijk kregen ze toestemming van Hollywood om bij hoge uitzondering het woord toch te gebruiken. In de Verenigde Staten is op dit moment een tentoonstelling te zien over de film, ter ere van de 75ste verjaardag van het epos. De curator van het museum is ook blij dat de zin er nog in zit, want ‘die zin is de punchline van de hele film’. Sznelick kon het dus in ieder geval ook wat schelen.