Nieuw: klokkenluiden voor psychopaten
Als mensen er direct persoonlijk baat bij hebben (lees: ervoor betaald krijgen) om geheime informatie openbaar te maken, zullen ze dat in grotere aantallen doen dan wanneer ze er niets mee winnen. Ideologisch gemotiveerde klokkenluiders als Julien Assange en Bradley Manning zijn een uitzondering, volgens de mensen achter Slur.io, de online-marktplaats waar de toekomstige Edward Snowden binnenkort betaald kan krijgen voor zijn informatie.
Mensen die gevoelige informatie in bezit hebben, kunnen die anoniem en versleuteld te koop aanbieden op Slur.io, waarna de hoogste bieder de informatie in bezit krijgt. Het idee hierachter is dat óf het bedrijf/de overheid in kwestie zijn gegevens terugkoopt en zo boete doet voor zijn misstappen, óf dat een andere partij de informatie opkoopt en zelf gebruikt en/of publiek maakt.
Psychopatische wereldverbeteraars
De mensen achter Slur.io, een groep software-ontwikkelaars die zich The U99 Group noemt, schrijven het volgende over de dienst die ze vanaf april 2015 hopen aan te bieden: “Naar schatting vijf procent van de mensen is psychopatisch. Het introduceren van een financiële prikkel in een anoniem frame zal meer gelekte informatie opleveren dan wanneer het wordt overgelaten aan ideologisch gemotiveerde patriotten als Edward Snowden. Voor elke idealist die bereid is zijn vrijheid, bezittingen en leven op te offeren voor het algemeen belang, zijn er duizend psychopaten die bereid zijn om hun soortgenoten anoniem te verraden voor materiële winst.”
‘Verraad voor materiële winst’ en ‘psychopaten’ – erg fris klinkt het allemaal niet. Toch lijkt Wikileaks, de moeder der klokkenluiderswebsites, enthousiast te zijn. De organisatie zond enkele dagen geleden de volgende tweet de wereld in: “Coming soon. ‘Wikileaks 2.0.’ You’re going to hate it. Slur.io.”
Coming soon. “WikiLeaks2.0”. You’re going to hate it. http://t.co/PAHVQwAKQK
— WikiLeaks (@wikileaks) 24 december 2014
Ideologie vs. materialisme
Sinds internetactivist Julien Assange de klokkenluiderssite Wikileaks in 2006 lanceerde is de website wereldberoemd geworden. Oorlogsmisdaden en spionagepraktijken van de Verenigde Staten in de ambassades van bevriende landen, we weten ervan via Wikileaks, dat klokkenluiders een platform gaf om hun informatie openbaar te maken. De maatschappelijke waarde van de onthullingssite wordt regelmatig ter discussie gesteld, maar is moeilijk te ontkennen: verscheidene grote misstappen van overheden zijn via de site bekend gemaakt. Maar er is voldoende reden om sceptisch te zijn over het verwachte ‘broertje’ van Wikileaks.
De organisatie verwacht dat uiteenlopende informatie te koop zal worden aangeboden op haar digitale marktplaats, en noemt voorbeelden als gestolen databases, geheime handelsverdragen, blauwdrukken van ontworpen consumentenproducten, militaire inlichtingen en naaktfoto’s van beroemdheden. Slur.io meent dat zijn digitale marktplaats een bron van kennis zal zijn en toegang biedt tot de waarheid. Het verschil met eerdere klokkenluidersites is dat er voor informatie betaald moet worden, ideologie wordt verruild door materialisme, en dat is een fundamenteel verschil.
Ordinaire chantage
Waar klokkenluiders via Wikileaks informatie naar buiten brachten in de hoop misstanden aan het licht te brengen en de maatschappij te veranderen, zal de financiële prikkel die Slur.io wil bieden in veel gevallen ontaarden in ordinaire chantage. Werknemers die gevoelige bedrijfsinformatie verkopen (aan de concurrent of aan de werkgever) om er zelf beter van te worden, niet om de wereld te verbeteren.
De makers van Slur.io beweren dat personen, bedrijven en overheden via hun site de rekening betalen voor begane misstappen, maar niet alle geheime informatie behelst per se een maatschappelijke fout. Ook het nieuwe ontwerp vliegtuigmotor houd je als bedrijf liefst uit handen van de buitenwereld. Niet omdat het zo wereldschokkend is, maar omdat er enorme bedragen zijn geïnvesteerd in onderzoek en ontwikkeling die je graag terug wil verdienen.
Zelfs als het zou gaan om gevoelige, maatschappelijk relevante informatie die te koop wordt aangeboden, is het nog de vraag hoe dat de maatschappij vervolgens ten goede zal komen. Als een groep gebruikers de informatie opkoopt en publiek maakt – dat is een optie die Slur.io aanbiedt – komt er een sloot geld in handen van de ‘klokkenluider’, die, tenzij hij het geld gebruikt om de gedane maatschappelijke schade te repareren, per definitie een afperser is. Het feit dat Slur.io zich richt op het psychopatische deel van de wereldbevolking maakt de kans dat de wereld hier beter van wordt behoorlijk klein.
