Interview met de autistische Kees Momma. (Dat abrupt eindigt na 23 minuten)
Het beste voor Kees was dé documentaire-hit van 2014. Meer dan een miljoen mensen zagen de film over de 45-jarige autistische Kees Momma. Het fragment met zijn woede-uitbarsting over een Duitse wegpiraat werd een internethype. Massaal sloten mensen hem in hun hart. Ook journaliste Nathalie Huigsloot, die zich er zeer op verheugde om hem te interviewen. Helaas kwam er na 23 minuten al een eind aan… Een aantal fragmenten.
Hoe gaat het met je?
“Het gaat niet zo. Kan beter. Het zijn toch de gevoelens voor de toekomst. Hoewel er wel een huis is gevonden waar ik later mijn intrek in zou kunnen negenen, zal het voor mij toch een enorme stap betekenen om voor het eerst weg te gaan uit het huis waar ik samen met mijn ouders woon. Hoewel ik wel een eigen afdeling heb voor slapen en ook nog een eigen woonkamer, zal ik de gezelligheid ineens moeten gaan missen, en dat zal een enorme stap zijn. En daarmee een zeer groot gewenningsproces.”
Denk je dat je dan wel makkelijk naar de telefoon grijpt om ze te bellen?
“Nou, het voordeel is dat het huis heel dicht bij dit huis is, dus ik hoef maar drie passen te lopen en ik ben er. Ik kan gewoon zo aankloppen bij mijn ouders. Dat is weer een voordeel. Dat ik wel vlakbij zit, maar toch, om in m’n eentje te zijn.. dat wordt toch even wennen, en daar zie ik wel eventjes een beetje tegenop.”
Als je nu terugdenkt aan 2014, wat schiet je dan als eerst te binnen?
“Wat mij te binnen schiet, is toch wel dat ik het een tamelijk onzeker en woelig jaar vond. Natuurlijk heeft de vliegramp mij enorm aangegrepen. Dat heeft me zo’n knauw gegeven, maar dat ik echt helemaal kapot van. En het zoeken naar een geschikte woning, die hele procedure. Het was een heel lange aanloop vol onzekerheid en sombere toekomstgedachten, en tot grote vreugde is er een huis gevonden, maar het is nog een lange weg te gaan voordat het zover is.”
Denk je ook aan de documentaire die over je is gemaakt, als je aan 2014 denkt?
“Denk ik zeer zeker ook. Dat ik nu echt in de publiciteit ben gekomen, dat ik nu echt wel heel veel bekendheid heb gekregen, daar ben ik wel blij om. Want zowel de documentaire Het beste voor Kees, over mijn dagelijkse leven en mijn toekomst, als de recente TV Show van Ivo Niehe heeft de mensen toch aan het denken gezet. Het lijkt of autisme geleidelijk aan beter wordt begrepen. Dat er meer medeleven is.”
Elke autist heeft een andere preoccupatie. Merk jij bij jezelf dat die preoccupatie verandert, of blijft dat wel redelijk hetzelfde?
“Dat blijft wel hetzelfde, hoor. Het weer is voor mij een heel grote preoccupatie omdat dat toch wel mijn dagelijks leven beheerst en een grote bron van prikkels van buitenaf vormt.”
En als je kijkt naar de kant van jouw talenten, waar ligt je preoccupatie dan?
“Tekenen. Het tekenen van gebouwen in een sprekende bouwstijl. Ik teken graag huizen voor andere mensen. Als een huis bijvoorbeeld gebouwd is aan het eind van de negentiende of het begin van de twintigste eeuw, nou, dan vind ik fantástisch. Dan verheug ik me op de opdracht. Dan vind ik het geweldig. Dat is een heerlijke preoccupatie.”
Denk je dat je op een dag een relatie met een meisje zou kunnen hebben?
“Nee, dat… zo ver komt het niet, maar ik wel geregeld contact hebben met mensen. Dat vind ik wel belangrijk. Dat ik een vertrouwd persoon heb op wie ik altijd terug kan vallen als ik in moeilijkheden ben. Ook voor een gezellig afspraakje.”
Het complete interview (voor zolang het duurde) van Nathalie Huigsloot leest u in het dubbeldikke winternummer van HP/De Tijd, dat nu in de winkel ligt. Bekijk hier de overige onderwerpen, of sluit hier een voordelig (proef)abonnement af. Wie nu het winternummer koopt, ontvangt bovendien gratis onze jubileum-uitgave van 132 pagina’s met daarin de beste verhalen uit 100 jaar Haagse Post.
