Illustrator Elzeline Kooy maakte een beeldverhaal van haar ‘mislukte leven’
HP/De Tijd Expo geeft jonge kunstenaars een podium om hun werk te tonen. Waarom? Omdat er veel moois wordt gemaakt én om uw ogen te verwennen. Deze week: Elzeline Kooy uit Rotterdam.
Elzeline Kooy (Rotterdam, 1990) behaalde in 2013 haar bachelor aan de Willem de Kooning Academie in haar geboorteplaats Rotterdam, afstudeerrichting: Illustratie. In 2014 behaalde ze haar master aan Sint-Lukas (kunsthumaniora) in Brussel. Momenteel werkt ze als freelance illustrator en vormt ze samen met Chiara Arkesteijn het illustratieduo Skipper Collective.
Over mijn werk
“Wat ik zo mooi vind aan illustratie, is dat de maker de buitenwereld een kijkje kan geven in zijn eigen hoofd, of een beeld kan scheppen uit een idee. Een goed voorbeeld daarvan is het beschrijven van een droom. Vaak lukt het me niet om erover te vertellen, maar wanneer ik het uitteken, is het daar ineens. Dat ik me daarbij niet hoef te houden aan hoe het er in werkelijkheid uit zou zien, is des te beter.
Surrealisme speelt zowel in mijn lijnwerk als kleurgebruik een grote rol. In mijn werk kan ik dan ook al mijn frustraties kwijt. Veel van mijn projecten beginnen bij iets dat aan me blijft knagen of niet goed kan verwerken. Het kan over de kleinste dingen gaan, zoals een gesprek dat ik toevallig zie op Facebook, of iets dat ikzelf of iemand in mijn vriendenkring meemaakt. Hoe sulliger de situatie, hoe grappiger ik hem vind.”
“In mijn afstudeerjaar aan de Willem de Kooning Academie merkte ik, dat ik met één beeld soms eigenlijk meer wilde vertellen dan mogelijk was. Daarom begon ik ook beeldverhalen te maken, geïnspireerd op mijn eigen leven en dat van mijn vrienden, met een grote knipoog naar het surrealistische. Tijdens mijn Master afstuderen stond ik voor vraagstukken waar, in mijn beleving, veel twintigers mee worstelen. Wie was ik eigenlijk? Waar ging het heen met wat ik aan het doen was, maar meer nog, waar ging ik uiteindelijk belanden? Het gras, zo ondervond ik, was aan de overkant lang niet zo groen als onze ouders ons hadden doen geloven. Dot ‘probleem’ bleek een naam te hebben: ik leed aan een ‘Quarter-life crisis’. Ik besloot er wat mee te doen. Als uitgangspunt pakte ik daarin: Wat zou er gebeuren als werkelijk alles in mijn leven zich als een doemscenario zou ontwikkelen, op zowel persoonlijk als zakelijk vak?
Uiteindelijk is het een verhaal geworden van 56 bladzijden. De hoofdrol is weggelegd voor de 25 jarige Anne. We volgen haar in een episode uit haar leven. Ze is ongeveer een jaar afgestudeerd, maar haar leven pakt zich totaal niet zo uit als ze verwacht had. Ze twijfelt aan alles en iedereen, maar nog wel het allermeest aan zichzelf. Dit laatste zal ze echter nooit toegeven. Moet ze kiezen voor haar vrienden, een goede baan, een relatie? Na vier jaar academie werkt ze echter nog steeds bij de slager.
Anne wil zich zelfstandig opstellen, maar hangt nog immens erg aan wat haar ouders van haar vinden. Ondertussen vlucht ze in fantasie, waarin zij het middelpunt is van alle aandacht en anderen compleet afzeikt. We vinden haar op de vloer van haar badkamer, met niet meer informatie dan; ‘en terwijl ik hier op de badkamer vloer lig, gaat het leven buiten gewoon verder.’
Voor mijzelf werkte het maken van het boek en verhaal als een soort therapie, omdat het voelt alsof ik het ergste scenario al ‘afgewerkt’ heb. Mocht het nu toch gebeuren, dan ben ik in ieder geval voorbereid.”
Meer werk van Elzeline Kooy vindt u hier.
Beeldverhaal: De felste ster
Ben je een jonge kunstenaar (student of pas afgestudeerd) en heb je tien kunstwerken die je in Expo wilt tonen? Neem contact met ons op.
