Passen Republikeinen verkiezingsbeloftes aan per doelgroep?
Het mag geen nieuws zijn dat Amerikaanse Republikeinen niet staan te springen om hervormingen die het immigratiebeleid van Amerika versoepelen. Hoewel president Obama in zijn de State of the Union van 2014 al duidelijk maakte dat hij een immigratiehervorming wilde doorvoeren, is daar in de praktijk weinig van terechtgekomen. In het door Republikeinen gedomineerde congres kwam geen enkel hervormend wetsvoorstel wat betreft immigratie erdoorheen.
Ook in de State of the Union van 2015 die Barack Obama gisteren uitsprak, pleitte hij voor hervormingen. Uiteraard reageert de oppositie op de president’s speech, en omdat de Verenigde Staten geen officiële taal heeft, wordt die zowel in het Engels als in het Spaans uitgesproken. Dit jaar was het aan Joni Ernst, senator, om de reactie ten gehore te brengen. De Spaanse versie werd uitgesproken door Carlos Curbelo.
Maar Curbelo’s tekst was verre van een exacte vertaling van Ernst’ woorden. Het meest bedenkelijke verschil was dat Ernst het woord immigratie niet één keer noemde, Curbelo stelde dat de Republikeinen bereid waren samen met Obama te werken aan hervormingswetten. Hij pleitte voor het creëren van permanente oplossingen voor het huidige immigratiebeleid, waarbij modernisering van de wetgeving omtrent immigratie noodzakelijk is. Hij wees president Obama op zijn eerdere steun voor deze ideeën en vraagt om een samenwerking om dit voor elkaar te krijgen.
Opmerkelijk, zeker daar Ernst zich eerder hard uitsprak tegen immigratiehervormingen. Curbelo, aan de andere kant, is liberaler dan zijn meeste partijgenoten. Het is bekend dat hij wél voorstander is van hervorming van het immigratiebeleid.
Anders dan verwacht
Opmerkelijk is dat de Republikeinen eerder aangekondigden dat Curbelo ‘De woorden van Ernst’ zou spreken, een verklaring die later werd aangepast in dat ze beiden ‘dezelfde boodschap uitdragen, maar door unieke verhalen’. Maar ook dat blijkt een understatement, gezien de sterk verschillende inhoud.
Immigratie was overigens niet het enige punt waarop de speeches van elkaar afweken. Ook een gevoelige kwestie als de relatie van de VS ten opzichte van het communistische Cuba werd door Curbelo genoemd, en kwam wederom niet voor in Ernst’ speech.
De verschillen kunnen op twee dingen wijzen: of er is sprake van stevige onenigheid binnen de Republikeinen over het te voeren beleid, of men past een slimme truc toe waarbij men de boodschap aanpast op de doelgroep. Dat laatste ligt het meest voor de hand.
