Mannen, pis voor mijn part slingerend van jullie af, maar ruim zelf de zooi op!
Toen mijn kinderen klein waren was ik een blauwe maandag overblijfmoeder bij de kleuters. In het takenpakket hoorde onder andere het schoonmaken van de wc’s. Ik herinner me nog goed de eerste keer dat ik de jongens wc’s binnenliep. Een indringende pisgeur kwam me tegemoet, de vloeren waren uitgebeten van de urine en de potten zaten onder de spetters.
Ik schrok me rot. De puinhoop en de stank waren zo vreselijk dat ik met een sjaal voor mijn mond in het wilde weg heb staan soppen. Helemaal schoon werd het nooit, dat was onmogelijk tijdens dat krappe overblijfuur waarin je ook moest opletten of de kleuters elkaar niet met hun broodtrommel doodsloegen. Na een jaar ploeteren en klachtenlawines van ouders die niet wilden dat hun kinderen zo’n smerige wc hoefden te gebruiken werden er maatregelen genomen. De uitgebeten tegels werden vervangen door een speciale makkelijk te reinigen epoxyvloer waar de urine niet intrekt én er kwam een plasprotocol. Jongens mochten vanaf dat moment niet meer staand plassen.
Boos testosteron
Bij sommige vaders stuitte dat op verzet. Staand plassen wordt nu eenmaal door veel mannen gezien als het toppunt van mannelijkheid, iets waar wij vrouwen met onze bemoeigrage tengels van af moeten blijven. Begin op een willekeurige verjaardag als vrouw maar eens over zittend plassen voor mannen en geheid krijg je honderdduizend kilo boos en gekrenkt testosteron over je heen. En het is niet dat ik mannen hun mannelijkheid misgun, zeker niet, ik hou van mannelijke mannen, maar de liefde kent zijn grenzen. Want zoveel als ik van stoere mannen hou, zo verschrikkelijk de pest heb ik aan poetsen.
En laten we eerlijk zijn, het poetsen van de wc is nog altijd een vrouwenklusje. Vraag een man of hij de wc wil schoonmaken en wedden dat hij plotseling iets héél belangrijks moet doen? Ik denk zelfs dat als mannen verantwoordelijk zouden zijn voor het schoonhouden van het toilet het snel afgelopen zou zijn met het gespetter. Ze zouden of gaan zitten, of minder spetteren tijdens het plassen, pragmatisch als ze zijn.
Plastuit
Zelf heb ik ooit een plastuit voor vrouwen uitgeprobeerd. Dat was eens en nooit weer. Het was zomer, ik stond in een benzinestation te ‘kutten’ met dat kloteding en voor ik het wist zat alles eronder. Vloer, schoenen, wc-bril en onderbenen. Misschien baart oefening kunst, hoor, maar als ik zie hoe mannen het na eeuwen staand plassen doen, geeft dat toch weinig hoop voor de toekomst.
Spetters
Een huishouden met staand plassende mannen/jongens herken je direct als je een toilet binnenstapt. Spetters op de vloer, spetters (en haren) op de rand, en als je pech hebt, spetters op de (omhoog staande) bril. Voordat je als vrouw dan een beetje relaxed kunt zitten moet je eerst flink met wc-papier aan de gang. Ik weet niet hoe andere vrouwen hier tegenover staan, maar ik vind dat niet leuk. Ik vind het sowieso niet fijn om andermans zooi te moeten opruimen, maar met pis heb ik dat nog een graadje erger.
Wij willen een schone plee!
Ik snap dat boze verzet van mannen dan ook nooit zo goed. Alsof wij hun mannelijkheid ontnemen. Wat kan mij het schelen of mannen staand of zittend plassen. Het gaat mij maar om één ding: Ik wil hun troep niet opruimen! Dus heren, ga jullie goddelijke gang, pis voor mijn part driedubbelgedraaid op de kop en hevig slingerend van jullie af onderwijl het Wilhelmus achterstevoren zingend, maar laat mij daarna op een schone plee zitten. En hoe jelui dat fiksen, zoeken jullie maar lekker zelf uit.
