Wat een held, die Griekse minister van Financiën Yanis Varoufakis
Hij is – of was – hoogleraar economie. En zijn specialisatie is speltheorie. En nu is hij minister van Financiën van Griekenland. Ze kunnen wat hem betreft – in plat Nederlands – allemaal z’n rug op.
Hij heeft daar helemaal geen plat taalgebruik voor nodig, in bijna Oxford-Engels – kom daar eens om bij de gemiddelde Europese politicus – aait hij iedereen over z’n bolletje terwijl hij ze intussen tot onder de knieën afzaagt. Ik heb het over Yanis Varoufakis, wat mij betreft de nieuwe ster op het Europese toneel. Ooit spaarde ik maanden mijn dubbeltjes en kwartjes bij elkaar om voor het eerst zelf een boek te kunnen kopen: Griekse mythen en sagen.
Wat een helden, wat een heroïek, dat wilde ik ook. Later. Maar zoals het zo vaak gaat met beschavingen op hun top: vanaf dat moment kan het alleen maar omlaag. En zo ging het met Griekenland. Maar nu komt het allemaal weer terug.
We springen een paar duizend jaar verder en belanden in het Griekenland dat zich moest kwalificeren voor deelname aan de Europese Unie. List, bedrog, vervalste statistieken en Europese collega’s die te dom waren om voor de duvel te dansen en het door en door corrupte en onderpresterende landje er toch graag bij wilden.
Wat er de afgelopen jaren in en vooral met Griekenland is gebeurd hebben we allemaal kunnen volgen. En nu hebben de Grieken er echt genoeg van. Een democratisch gekozen regering zegt namens zijn burgers: genoeg is genoeg, we doen niet meer mee op deze manier. Het is niet leuk, het is vreselijk.
En we willen toch democratie, allemaal? Dan krijg je dit, dit is democratie. In Griekenland kunnen ze dat weten, daar hebben ze het uitgevonden.
Vervolgens werd het doek opgetrokken en zie, daar stond Yanis Varoufakis. Joviaal, briljant, weet wat hij wil en weet wat zijn tegenstanders daarbij zullen denken. En hoe ze zullen reageren. Want je bent speltheoreticus of je bent niet.
Als een nieuwe politieke rockster is hij voortdurend ergens in Europa, hij heeft schwung en straalt uit dat hij desnoods op een bankje in het lokale park zal overnachten. Maar intussen trekt hij al zijn opponenten over de toonbank; die weten niets van speltheorie en wat hen drijft. Yanis weet dat wel. Hij gaat zijn zin krijgen – overwegend – en in dat laatste woord zit precies de marge voor de rest van Europa en waarom wij straks zullen denken dat wíj gewonnen hebben. Europa terug gebracht tot een spel. Eindelijk iemand die het begrijpt.
Dr. Doom (een pseudoniem) schrijft voor HP/De Tijd met enige regelmaat over economische zaken.
