Moeten vrouwen naast financieel onafhankelijk ook lichamelijk onafhankelijk zijn?
Veel mensen zijn het er tegenwoordig over eens dat het voor vrouwen belangrijk is om financieel zelfstandig te zijn. Religieuze hardliners, Waylon en het handjevol thuisblijfmama’s bekend van de hashtag #meenaarschool daargelaten. Maar over lichamelijke onafhankelijkheid hebben we het eigenlijk nooit. Waarom niet?
Minder dan twintig procent van de Nederlandse vrouwen werkt fulltime. De wil tot financiële zelfstandigheid is er, maar voor het daadwerkelijk zover is moeten er gouden bergen verzet worden. Zelf doe ik dat vanachter een bureau. Elke euro aan financiële zelfstandigheid doet daarbij afbreuk aan mijn fysieke gesteldheid. Daarom sleepte ik mijn vege computerlijf vorige maand na een lange periode van afwezigheid maar weer eens naar de sportschool.
Wat volgde was een frequent, vrij intiem samenzijn met de meest uiteenlopende sportschoolfiguren, waarvan bijna tachtig procent vrouw. Van de week stond ik oog in oog te crosstrainen met een in beginsel knappe blondine, die tot aan haar verbaasde jarennegentigwenkbrauwen een dikke laag felblauw naar zilver overlopende oogschaduw had aangebracht. De spekkige studente die tijdens een lesje BodyAttack een dag later naast me stond, zette tijdens een halve minuut rust een met water gevulde fles Pinot Grigio aan haar lippen. Want waarom je afkomst, of in dit geval de afkomst van je buikspek, verloochenen voor een sportleraar met geschoren oksels?
Het zwakke geslacht
“Heb jij toevallig, als vrouw zijnde, een lekker handcrèmepje of zoiets?” kwam een collega van een paar deuren verderop vragen. “Ik heb zo’n ontzettend droge fikken,” voegde hij eraan toe. Bijna teleurgesteld moest ik bekennen dat ik inderdaad, als vrouw zijnde, een tube voedende handcrème (uitzonderlijke hydratatie voor zichtbaar mooiere handen) in mijn pennenbakje bewaar. De belangrijkste reden van mijn regelmatige sportschoolbezoek is al net zo voorspelbaar: ik hoop over een paar maanden niet meer van Beyoncé te onderscheiden zijn. Van een afstandje dan. (I woke up like this, my ass!)
Maar nu ik steeds meer push-ups achter elkaar kan (oké, op mijn knieën) en niet meer op een brancard afgevoerd hoef te worden na een zware cardiotraining, raak ik ervan overtuigd dat het in het dagelijks leven ook best goed van pas kan komen om hard te kunnen rennen of van je af te kunnen slaan. Geen overbodige luxe voor vrouwen, die fysiek nu eenmaal minder sterk zijn dan mannen, gezien de wetenschap dat 45 procent van de Nederlandse vrouwen slachtoffer is geweest van lichamelijk of seksueel geweld en driekwart van seksuele intimidatie – aldus het EU-agentschap voor de grondrechten vorig jaar.
Als je er financieel op voorbereid moet zijn om de benen te kunnen nemen, waarom zou je er dan niet ook lichamelijk op voorbereid moeten zijn? Ik wil ver weg blijven van victim blaming. Wat mij betreft mogen vrouwen naakt, joelend en met lippenstift tot aan hun haargrens de straat op zonder ook maar een heel klein beetje verantwoordelijk te worden gehouden voor wat ze daar eventueel wordt aangedaan. Maar mocht er onverhoopt iemand voorbijkomen die daar anders over denkt, dan is het handig om hem een poeier op zijn ogen te kunnen geven en zo hard mogelijk weg te rennen.
