Spring naar de content

Verlaat Europa nu het nog kan! (En emigreer naar Zuid-Amerika)

Zoals u niet weet was ik vier jaar correspondent in Zuid-Amerika, met als standplaatsen Asuncion (de hoofdstad van Paraguay) en Rio de Janeiro. Dat waren tropenjaren, maar qua hoeren en snoeren een gouden tijd. De blanke, hardwerkende man van middelbare leeftijd, diep geworteld in het judeo-christelijke arbeidsethos, wordt tenminste nog oprecht gewaardeerd in de Mundus Novus en niet als de bron van alle kwaad gezien, zoals bij jullie in het gangreneuze Avondland. En Zuid-Amerika is nog goedkoop ook! En lekker weer.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Arthur van Amerongen

Uit het voorafgaande kunt u gevoeglijk destilleren dat ik een aardig mondje Spaans en Portugees spreek. Daarom heb ik de kranten uit de Nieuwe Wereld voor u doorgenomen deze week want in Europa gebeurt toch niks. Vamonos!

12.08.28.Ik-vertrek-posterIn het Argentinisches Tagesblatt staat een onthullende reportage over de vondst van een geheime nazi-nederzetting in de jungle van het nationale park Teyú Cuaré. Ik ken het park dat grenst aan Paraguay op mijn duimpje want ik ging hier vaak op papagaaien, gordeldieren en Aché’s jagen.
Martin Bormann, de bankier van de nazi’s, woonde enige tijd in deze bruine vinexwijk, evenals Erich Priebke en Adolf Eichmann. De meest opvallende vondst daar was een geheel intact porseleinen servies van Meissen waaruit blijkt dat ook nazi’s behoorlijke trutten konden zijn.
U kunt natuurlijk ook naar Argentinië reizen om te eten. Let even niet op alle stakingen die het land momenteel teisteren, dat rommelige is nou juist de couleur locale van het land. Zorg dat u een flinke bundel dollars meeneemt. Voor de ‘blauwe dollar’ die u zwart wisselt vangt u bijna 13 pesos, terwijl de ‘groene dollar’ officieel maar 8,5 pesos waard is. Tel uit uw winst! Het land is al spotgoedkoop voor ons maar als u zwart wisselt kunt u in de beste restaurants van de stad de mooie mijnheer uithangen, vergezeld door een betaalbare tafeldame.
In het Braziliaanse dagblad O Globo een verrassende reportage over het geweld in de favela’s. Ik heb mij destijds in Rio de Janeiro gestationeerd vanwege het Wereldkampioen voetbal maar kreeg desondanks geen accreditatie van de KNVB omdat ik daar te boek stond als ‘een onbetrouwbare drugsgebruiker en drinkebroeder die portemonnees steelt in kleedkamers van voetballers en de veters van hun voetbalschoenen aan elkaar knoopt.’
Ik geef niet snel op en begin 2015 ga ik opnieuw naar Brazilië, ditmaal om de Olympische Spelen voor u te verslaan. Ik ben wel een beetje huiverig voor die expeditie want ik lees net in O Globo dat er een uitbraak wordt gevreesd van het chikungunya-virus. Het chikungunya-virus is dodelijker dan aids, zwarte pis, ebola en knokkelkoorts samen, maakte al driehonderdduizend slachtoffers in Peru en Colombia dreigt nu via de Amazone in Rio de Janeiro toe te slaan.
Goed nieuws uit Uruguay, waar president José Mujica bekend heeft gemaakt geen politiek asiel meer te verlenen aan de cliënten van het penitentiaire gasthuis Guantanamo. Eerder had de sympathieke Mujica vermoedelijk na het roken van een blowtje zes salafisten geadopteerd (vier Syriërs, een Tunesiër en een Palestijn) hetgeen tot fel verzet leidde van de oppositie en de publieke opinie. Het Uruguyaanse Foster Parent Plan voor Terroristen werd geen succes. De zes baardmannen klaagden steen en been over de huisvesting, over het ontbreken van halal eten en en weigerden werk. Tevens vonden ze de Uruguyanen islamofoob en racistisch. Ene Abu Wael Dihab ging zelfs in hongerstaking met als eis de invoering van de sharia in Uruguay, waar 300 mohammedanen wonen. Stank voor dank dus.
al-kaida1Resteert mij u te vertellen dat ik gedurende die vier jaar in Zuid-Amerika eigenlijk geen enkele opdrachtgever had en dat niemand in de Oude Wereld mijn verhalen afnam. Bueno, ik heb samen met Rob Muntz voor gratis dagblad Spits de Dakar-rally verslagen, dwars door Argentinië en Chili. We volgden de karavaan per vliegtuig, dat was wel zo gemakkelijk. Met diezelfde Don Roberto jaagde ik op nazi’s in Paraguay in opdracht voor GeenStijl en ik heb nog eens een bloedstollende reportage voor de Allerhande gemaakt over het heerlijke visgerecht ceviche in Peru. De Boliviaanse bordelentocht die ik maakte – compleet met Spaanse kraag – houdt u van mij tegoed. Bueno, ik denk dat mijn boodschap klaar en duidelijk is: koop een kakipak en een machete en kies voor een echt mannenleven in Zuid-Amerika. Stelletje pantoffelhelden en bankbintjes.

Wekelijks brengt Arthur van Amerongen voor HP/De Tijd geopolitiek en internationale wapengekletter terug tot de menselijke maat. De wereld in een notendop, geduid voor domoren.