Jeroen Dijsselbloem opnieuw onder vuur. Opnieuw (on)terecht?
De storm rond de salarisverhoging bij ABN Amro is nog naar net geluwd. Minister Jeroen Dijsselbloem had zich daar lelijk in de nesten gewerkt doordat hij met een dubbele tong zou hebben gesproken: intern bij de staatsbank had hij beweerd de salarisverhoging te verdedigen, terwijl hij naar buiten toe een riedeltje afstak dat het moreel onverantwoord was.
Dat bleek anders te liggen, maar werd door De Telegraaf al bij voorbaat afgedaan als hypocriete symboolpolitiek. De affaire zou een blamage voor Dijsselbloem zijn en hem pijnlijk ontmaskeren omdat de minister publiekelijk fel van leer trok, maar niets deed om de ABN-top terug te fluiten. Omdat hij de verhoging niet tegenhield moesten we ons bovendien afvragen of de minister wel overwicht had op de leiding van de bank.
Het waren zware aantijgingen van de grootste krant van Nederland, waar menig minister door zou vallen. Maar zoals in het Kamerdebat en hoorzitting over de kwestie bleek, had Dijsselbloem helemaal niet met een dubbele tong gesproken en had hij er ook intern geen misverstand over laten bestaan dat hij tegen de verhoging was – hij zou hem alleen niet tegenhouden omdat deze afspraak al eerder was gemaakt en nota bene door de Tweede Kamer was goedgekeurd. Hij deed dus wél iets om de ABN-top terug te fluiten (ze aanspreken op hun morele verantwoordelijkheid), maar wilde niet gemaakte afspraken in de prullenbak gooien en eenzijdig besluiten de Raad van Bestuur weg te sturen. Logisch, want dan was het land te klein geweest, zeker bij De Telegraaf.
De beeldvorming dat Dijsselbloem een onbetrouwbaar sujet was bleek daarmee een spin, logischerwijs ingestoken vanuit de hoek van ABN maar met zichtbaar genoegen opgepikt door de krant van wakker Nederland. Hoewel de geframede Dijsselbloem zeker niet alles goed deed in de zaak-ABN Amro, doorstond hij uiteindelijk probleemloos het debat met de kritische Kamer.
Framing
Je zou denken dat men zich nu wel even ‘geDijsd’ zou houden, maar vanmorgen tracht De Telegraaf de minister opnieuw in verlegenheid te brengen. In een voorpagina-artikel van 100 woorden (de chocoladekop neemt meer ruimte in beslag dan het bericht) wordt de minister aangewreven dat hij een ‘extraatje’ (een quote die aan niemand wordt toegeschreven) van bijna 370.000 euro heeft goedgekeurd aan Schiphol-topman Jos Nijhuis. In het artikel geen woord over het feit dat de Staat weliswaar meerderheidsaandelhouder is, maar zeker geen 100 procent heeft zoals bij ABN Amro en dit dus geen eenzijdige beslissing van Dijsselbloem is. (De staat heeft nog geen 70%, verder zijn onder meer de gemeente Amsterdam en Rotterdam aandeelhouder).
Het hoofdredactionele commentaar van de krant stelt dan ook dat ‘deze minister [zich] andermaal ongeloofwaardig’ maakt. Wat niet wordt gemeld is dat een dergelijke bonus voor Nijhuis al jaren gebruik is, ook voordat Dijsselbloem minister was. Wat volgens De Telegraaf een ‘nieuwe potentiële rel’ is gaat dus wederom om de vraag of de minister gemaakte afspraken moet opzeggen, in dit geval als meerderheidsaandeelhouder.
Wat heeft Dijsselbloem misdaan bij De Telegraaf?
In dezelfde krant legt politiek commentator Paul Jansen fraai uit dat politieke redacties veelal op spins en toegeschoven nieuwtjes van politici drijven. Hoewel De Telegraaf veruit de meeste politieke spins de wereld in slingert en nummer-1 is waar het op stemmingmakerij aankomt, neemt Jansen zijn collega’s de maat die zich in zijn optiek door partijen laten misbruiken: ‘Journalisten gaan volledig mee in het frame van partijen, bij Samsom compleet met foto’s van de PvdA’er als zorgvrijwilliger of omringd door verpleegkundigen in een talkshow.’ Het is al langer bekend dat De Telegraaf niet de grootste vriend is van de Partij van de Arbeid, maar dat het andere media de maat neemt als het op framing aankomt is ronduit lachwekkend gezien de casus Dijsselbloem.
Of de minister een fout heeft begaan kan nog niet definitief geconcludeerd worden op basis van de beschikbare informatie, maar aangezien grote bonussen bij Schiphol al jaren gebruik zijn lijkt Dijsselbloem ook hier consequent zijn ‘afspraak is afspraak’ mantra te volgen. Wat de minister van Financiën heeft misdaan bij De Telegraaf wordt wel een steeds interessantere vraag.
