Over Jezus, Oprah en dertig worden
Deze week bereikte ik de magische leeftijd van dertig jaar. Dat is ouder dan Tupac, Egon Schiele, Heath Ledger en Toetanchamon zijn geworden. In de aanloop ernaartoe kreeg ik de baarmoederhalskankerglossy leven & lijf in de brievenbus, met op de cover kreten als ‘Weg met de eendenbek!’, ‘Het is een geweldige vorm van bescherming!’ en ‘Je bent heel kwetsbaar.’ Ik nam me voor om hem binnenkort door te bladeren.
Ook T-Mobile had aan me gedacht, en stuurde me per post ‘de enige, echte, unieke Partyhat-Speaker.’ Dat beloofde wat. Op het roze kartonnen ding, dat ik zelf tot een puntmuts moest oprollen, stond een reeks feestkreten omgeven door uitroeptekens, slingers en sterren. Het speakergedeelte zat hem in het feit dat je je telefoon door twee sleuven kon steken. Hoera. Of ik een foto op Facebook wilde posten met de Partyhat-Speaker op. ‘Dat vinden we leuk!’ Ik keek het gegeven paard eens diep in de bek en gooide hem zo snel mogelijk in de prullenbak.
Kledingvoorschriften
Hoewel het een verjaardag als iedere andere was, is er om tientallen altijd net iets meer te doen dan om leeftijden als, pak ‘m beet, 29, 47 of 54. Zo is dertig worden de denkbeeldige grens tussen de wereld aan je voeten hebben, en die eindeloze mogelijkheden onder je ogen zien verdampen. Je kunt geen hartchirurg, profvoetballer of bikinimodel meer worden. Of vijf dagen achtereen uitgaan zonder dat je lichaam dramatisch ter aarde stort. En bovenal zal je nooit de nieuwe Sywert van Lienden zijn.
En dan zijn er nog een heleboel dingen die wel kúnnen maar niet meer mógen na je dertigste. Voor vrouwen gaan er bepaalde kledingvoorschriften gelden, als je de damesbladen en het internet moet geloven. Het dragen van korte jurkjes, korte rokjes, korte truitjes en korte broekjes is bijvoorbeeld abrupt afgelopen. Je bent dertig. Je seksuele hoogtijdagen zijn voorbij. Tijd om je prima functionerende en goed uitziende lichaam in lappen te hullen.
Baby’s overal
Er blijken ook ineens mensen te bestaan die dertig gekscherend ‘tienentwintig’ noemen, en er zijn kop-op-lijstjes die je willen doen geloven dat het allemaal wel meevalt. Zo is dertig jonger dan tachtig en hoef je bovendien minder lang te wachten tot je doodgaat, schreef een anoniem zonnestraaltje op het Viva-forum. En baby’s. Overal waar je kijkt zijn ineens baby’s. En die baby’s zijn niet langer ongelukjes. Ja, ik weet dat ongelukjes en onbevlekte ontvangenis twee verschillende dingen zijn, maar als er iemand na zijn dertigste tot bloei kwam, is het Jezus wel. Volgens de geschriften begon hij pas na drie decennia actief het evangelie uit te dragen. Over de periode tussen zijn twaalfde en dertigste is zelfs zo goed als niets bekend. En dan Oprah, The Mighty O, die pas op haar 32ste met haar beroemde talkshow begon. Bankspringers faciliteren, auto’s uitdelen alsof het roze koeken zijn, alles is nog mogelijk.
Jay Z maakte een troostend liedje waarin hij rapt dat dertig het nieuwe twintig is, maar dan zonder lichtmetalen velgen en met Cubaanse sigaren. Ik vis mijn Partyhat-Speaker weer uit de prullenbak en dein mee op de maat. Van hoop vervuld in donkere dertigersdagen.
