Bang Brussel: jihadi’s en salafisten in het hart van Europa
Voor de politiek correcte goegemeente van België staat kritiek op de islam gelijk aan racisme. Arthur van Amerongen werd na zijn boek Brussel: Eurabia (2008) weggehoond, oorlogsfotograaf en antropoloog Teun Voeten kreeg de volle laag na zijn openlijke kritiek op de overwegend islamitische wijk Molenbeek, waar hij acht jaar woonde. De Nederlandse klokkenluiders gingen op reportage: hoe islamitisch is Brussel en wat beweegt de Belgische islamknuffelaars?
Wie een indruk wil krijgen van islamitisch Brussel, moet van het Noordstation naar het Zuidstation wandelen, dwars door het hart van de stad, en via de wijken Anderlecht, Kuregem en Molenbeek weer teruglopen naar het Noordstation. Voor de islamknuffelaar met een onwrikbaar geloof in de maakbare samenleving is de stad een paradijs. De drager van een roze bril zal na deze voetsafari van ruim twee uur geëxalteerd roepen: “Wat enig, die traditionele kledij, die exotische bakkertjes en slagertjes, de heerlijke muntthee, de zalige kebab en couscous, al die geuren en kleuren!” Een nieuw verschijnsel in het centrum zijn de talloze halal woktenten. Die lijken op het eerste gezicht bedoeld voor islamhipsters, maar omdat er niemand binnen zit, zijn het vermoedelijk witwasserijen van zwart geld.
Je kunt de hoofdstad van België ook zien als een gigantisch bolwerk van salafisten en een internationale kweekvijver van jihadisten en Syriëgangers. Het hangt er maar van af welke nieuwsbronnen, onderzoeksinstituten en websites je volgt. Medio maart 2015 is Brussel, dat binnen twee decennia een mohammedaanse meerderheid zal hebben, veranderd in een vesting: tanks, zwaarbewapende militairen, een leger agenten, dranghekken en nog meer sirenes dan normaal.
Tijdens onze voetsafari stuiten we op een wegversperring. De belangrijke verkeersader Stalingradlaan is afgesloten wegens een bommelding. De liquidatie van twee jihadisten door de politie in Verviers, bij Luik, heeft een nationale angstpsychose veroorzaakt. De dodelijke aanslag op het Joods Museum in het centrum van Brussel in mei 2014 werd door de Belgische media in eerste instantie afgedaan als een incident, de gebruikelijke reflex als het om overduidelijk islamitisch geïnspireerd geweld gaat. De dader was uiteraard een eenzame wolf met een psychiatrisch verleden die geen enkel benul had van de werkelijke, vredelievende islam. Een moslima schreef op de website van een van de dagbladen: “Moslims doen zoiets walgelijks en lafs niet, dit moet daarom wel het werk van de Mossad zijn of van neonazi’s.”
De schietpartij in Verviers viel echter niet meer onder het politiek correcte tapijt te vegen. In Brussel is de beveiliging je echter niet snel tegenkomen in de officiële media van België. Dergelijke veronderstellingen vallen in de categorie ‘islam- kritiek & islamofobie’ en zijn dus racistisch.
Vaak zijn de islamknuffelaars (wat deftiger: islam-apologeten) van de Belgische media blanke papenvreters die de katholieke kerk als de wortel van al het kwaad beschouwen en de islam als de religie van de liefde propageren. De Belgische media hebben een dagtaak aan het goedpraten en downplayen van islamitisch geïnspireerd geweld. Zomaar een paar voorbeelden van de afgelopen maanden: Dagblad De Standaard schrijft dat de supporters van Feyenoord die Rome sloopten geen haar beter zijn dan de Syriëgangers.
In De Morgen schrijft de creatief directeur van productiehuis Woestijnvis dat hij banger is voor vrachtwagenchauffeurs in Vilvoorde dan voor de talloze Syriëgangers uit die voorstad van Brussel. Eveneens in De Morgen oppert schrijver-journalist Dieter Ceustermans dat we het adjectief ‘moslim’ voor ‘terrorist’ moeten weghalen omdat het stigmatiserend is. We hebben het immers ook niet over katholiek terrorisme als het over de IRA gaat. In Brussel Deze Week, de spreekbuis van de Vlaamse gemeenschap in Brussel, wordt een filmmaakster geïnterviewd over haar portretten van vrouwen die met zwavelzuur zijn aan- gevallen. Izabella Demavlys: “Ik wil met mijn film aantonen dat niet enkel in Pakistan vrouwen verminkt worden met bijtend zuur. Er is absoluut geen verband tussen de zuuraanvallen en de islam, zoals velen denken.”
Het hele artikel van Arthur van Amerongen & Teun Voeten leest u in de HP/De Tijd die nu in de winkel ligt. Lees hem hier digitaal, of sluit hier een voordelig abonnement af.
Op woensdag 13 mei vindt er in de Balie in Amsterdam een debat plaats over de radicalisering van moslims. Teun Voeten en Arthur van Amerongen nemen daaraan deel. Bij uitgeverij Fosfor verschijnt in mei de opvolger van Arthur van Amerongens boek ‘Brussel: Eurabia’, ‘Brussel: Eurabia 2 – Terug naar Molenbeek’.
