Xavi verkoopt zijn ziel aan de sjeik
Hij danste. Zodra de bal in zijn buurt kwam tijdens een invalbeurt in de Champions League sprong hij lichtjes van links naar rechts en van voor naar achter, om te doen wat niemand op aarde hem verbetert: de bal ontvangen. Iedere seconde balcontact van Xavi Hernández bracht de liefhebbers in extase, ook in zijn laatste seizoen bij Barcelona, toen hij meestal reserve was. Zijn genot van ontvangen en verder passen was hun genot.
Vandaar het verdriet dat het dansen ophoudt. In de zandbak van Qatar valt niet te dansen en dat is waar de Spaanse middenvelder heengaat. Het brein van Barcelona’s bedwelmende Tiki Taka zou nog best twee jaar op een iets lager niveau mee kunnen. Honderduizenden toeschouwers en miljoenen televisiekijkers zou hij blij kunnen maken bij een Spaanse middenmoter of bij FC Basel of PSV. Het zal niet gebeuren. In de zomer verhuist Xavi (35) naar Qatar om te spelen voor groepjes mannen in lange witte jurken en verder heel veel lege tribunes.
Slaapverwekkend
In de van hem bekende, bescheiden taal rept Xavi van een opleiding en projecten op het Arabische schiereiland. Hij hoopt er zich te bekwamen als trainer. Geloof hem niet. In het gas- en oliestaatje gaat Xavi doen wat Frank de Boer er eerder deed, zijn zakken vullen. De Boer was er later eerlijk over. Xavi zal dat over een tijdje ook zijn. Nu kan dat niet, uit respect voor de gastheren in hun wolkenkrabbers in de woestijn is hij diplomatiek. Weinigen in Qatar zullen zijn passjes begrijpen. Xavi’s spelplezier zal wekelijks verdampen als het water in de hitte van Doha. Hoe lang blijft het leuk dat iedereen bij zijn club Al-Sadd naar hem grijnst, vol ongeloof dat het genie van Catalonië hier echt rondloopt? Iedere dag achter zwart glas in een airco-bolide over kaarsrechte wegen naar de training rijden, waar zelfs de rondo’s slaapverwekkend zijn: hoe lang houdt hij dat vol? Wie Xavi zeventien jaar heeft zien smullen van een-tweetjes met technisch begaafde spelers denkt: niet zo lang.
Xavi verkoopt zijn ziel aan de sjeik en zal dienen als uithangbord voor een fout regime dat buitenlandse arbeiders uitbuit. En dat krankzinnig genoeg het WK zal organiseren. De winnaar van onder andere drie Champions Leagues had al meer geld dan hij kan opmaken. Dat gun ik hem. De eer die hij dit weekend krijgt rondom de laatste competitiewedstrijd (tegen Deportivo La Coruña) gun ik hem ook. En ja, dat het sieraad voor de sport de komende jaren zal balen als een stekker tussen de prutsers, ook dat is hem gegund. Hij heeft erom gevraagd.
Iedere zondag schrijft Auke Kok voor HP/De Tijd een column over sport.
