De staat van het internationale toptennis
De kwartfinale die werd geafficheerd als een finale, wilde het niveau van een willekeurige provincietopper misschien alleen in de eerste set ontstijgen. Ik was er woensdagmiddag eens goed voor gaan zitten. Novak Djokovic versus Rafael Nadal, want daar heb ik het natuurlijk over. Al weken werd likkebaardend vooruitgeblikt naar deze confrontatie der tennismastodonten, een ontmoeting tussen de twee beste tennissers ter wereld. Vandaar die kwartfinale die een finale was.
‘De grootste kwartfinale in de geschiedenis van het tennis’ schreef USA Today in de aanloop naar de wedstrijd. Wat volgde was een overkill aan cijfermateriaal, als statistici ergens hun best doen dan is het wel in de tennissport. Het duel tussen de nummer één van de wereld, Djokovic en negenvoudig Roland Garros-kampioen Nadal, was hun 44ste ontmoeting in totaal. Nadal won 23 keer en Djokovic 20, de laatste keer dat ze tegenover elkaar stonden in een kwartfinale was in 2007 en zo reutelde die feitenbrij dagenlang door.
Beste speler ter wereld
Wie ging winnen? De man die dit kalenderjaar al 39 wedstrijden won en er 2 verloor (Djokovic), of hij die 70 keer won op het gravel van Roland Garros en slechts één keer verloor (Nadal)? “Djokovic is momenteel met afstand de beste speler ter wereld,” zei de als zevende geplaatste Nadal in een voorbeschouwing op het duel. Alsof hij slechts een toevallige voorbijganger was in Parijs, voorheen toch echt zíjn toernooi, het toernooi dat hij negen keer wist te winnen. Nadal heeft gelijk, spannend is het allang niet meer. Zo leert een blik op de, voor Roland Garros gepubliceerde, wereldranglijst.
Top 10:
Djokovic 13.845
Federer 9.235
Murray 7.040
Berdych 5.230
Nishikori 5.220
Raonic 4.800
Nadal 4.570
Ferrer 4.490
Wawrinka 3.845
Cilic 3.370
Dat zijn, voor de onderlinge competitie, behoorlijk verontrustende cijfers. De voorsprong van Djokovic op de rest van het veld kan het beste als een straatlengte worden omschreven.
Mythische proporties
Het duel werd niet voor niks opgeblazen tot welhaast mythische proporties, Djokovic–Nadal was de Mayweather-Pacquiano van het moderne tennis. Winnen van Nadal op gravel is voor iedere tennisser de ultieme test en al helemaal voor Djokovic. Roland Garros is al jaren zijn belangrijkste objectief, maar telkens was daar weer Nadal, in 2012, 2013 én ook in 2014. Twee keer verspeelde Djokovic een matchpoint. Overal is de Serviër de beste, behalve in Parijs.
Maar dit jaar dus wel. Het spel van Djokovic kan worden omschreven als ‘voorbij het klinische’. Te goed voor zijn eigen zenuwen, zoals de Engelsen zeggen. Het zit allemaal in de afwerking en niemand werkt zo goed af als Djokovic. Boven het wedstrijdverslag op Tennis.com stond de veelzeggende kop ‘The nine-year wait’. Daarmee is niet gezegd dat het al die jaren slaapverwekkend was, maar eindelijk toonde iemand zich te sterk voor Nadal. Een zucht van verlichting trok door de straten van Parijs.
Simpel
Negen jaar geleden zei Djokovic dat Nadal ‘beatable’ was, ook in Parijs. Woensdag bewees hij zijn gelijk. Zoals gezegd, de eerste set ging nog wel, maar de tweede (6-3) en derde (6-1) waren voor Nadal een regelrechte horrorshow. Gesloopt en mentaal aangeslagen keerde Nadal terug naar Mallorca, dat kan niet anders. Hij zei, op z’n 29ste verjaardag: “Djokovic was beter dan ik. Zo simpel is het.” Zijn coach, oom Toni Nadal, hield het op een haperende forehand.
En Djokovic, de grote kampioen? Hij hield zich op de vlakte en zei: “Het was slechts een kwarfinale.” Maar beter wordt het voorlopig niet voor Djokovic: winnen van Nadal op gravel. En wie kan Djokovic nu nog stoppen, op weg naar zijn eerste titel in Parijs? Andy Murray misschien, het negatieve kostschoolkind? Nee. Djokovic kwam met 1-0 (6-3) voor, met 2-0 (6-3) ook, maar daarna verloor de onbetwiste nummer één twee sets op rij (7-5 en 7-5). Er waren geen excuses, los van zijn eigen tekortkomingen. Maar in de vijfde en alles beslissende laatste set toonde Djokovic zich weer net zo dominant als in de eerste twee (6-1).
De voor het toernooi aangekondigde finale Nadal-Federer wordt zondagmiddag Djokovic-Wawrinka. De uitslag laat zich raden. Geld inzetten heeft geen zin. Novak Djokovic was, is en blijft ook nog wel een tijdje de beste tennisser ter wereld. Sterker, hij is na de Australian Open en Roland Garros, ook de grote favoriet voor Wimbledon en de US Open. De eerste Grand Slam sinds 1969 (Rod Laver) lonkt.
Iedere maand ontleedt Mark van den Heuvel voor HP/De Tijd een sport. Deze maand: tennis.
