It’s the islam, stupid
Vanwege de hittegolf in het moederland had ik me voorgenomen om een luchtig stuk te schrijven, bijvoorbeeld over de Tour de France in die zinloze stad Utrecht. Als ik in mijn Nederlandse jaren van Amsterdam naar Arnhem moest met de trein, reisde ik om via Apeldoorn en Zutphen. Nu is gans het land al maanden in rep en roer over die onsmakelijke reizende braderie vol spuuglelijke fietsers en hun genetisch minderbedeelde aanhang.
Ik heb een jaar of wat terug de Dakar gedaan in Zuid-Amerika (voor de radio, en hoofdzakelijk per vliegtuig) en die rally wordt door dezelfde club als de Tour georganiseerd, de Amaury Sport Organistation. Op zich is de logistiek van de A.S.O fascinerend en enkel te vergelijken met het Duitse leger in de eerste jaren van WOII. Enfin, mijn kompaan Rob Muntz en ik waren onze accreditatie al na een week kwijt en staan tot het einde der tijden op de zwarte lijst van de A.S.O.
Toch bleven we de Dakar volgen voor Radio 1 en reden we verborgen in trucks de streng beveiligde kampementen in Argentinië en Chil binnen voor de diepte-interviews met de hoofdzakelijke Brabantse berijders van brommers, buggy’s en vrachtwagens. Al die herinneringen kwamen naar boven toen ik hedenochtend in lederen bilveter (in de Algarve is het van mei tot en met september stinkend heet) achter mijn 1926 Underwood no. 5 tiepmasjien ging zitten en zat te piekeren hoe ik die vreselijke bewoners van het nietszeggende Utrecht eens flink op hun ziel kon trappen. Zoekend naar superlatieven begon ik te surfen in cyberspace en kwam toevallig terecht bij een prachtig interview met Stephen Merchant (The Office, Life’s too Short, An Idiot Abroad) in The Telegraph.
The Office kan vandaag de dag niet meer gemaakt worden, concludeert hij. Merchant krijgt er een punthoofd van dat onschuldige tweets (over ras, religie, vrouwen, mongolen en andere gehandicapten) vaak ontaarden in een rel. Iedereen is de hele dag bezig zich te verontschuldigen. Vroeger was het rechts dat de censuur bepaalde, nu is het de ‘liberal agenda’, zoals Merchant het noemt. Een grapje over Bruce Jenner of Caitlyn Jenner ‘or whatever his name is now, or her name’ leidt al tot grote problemen. ‘This idea that we have to police ourselves, that we might say the wrong thing and upset someone or something. It’s not fun. It’s just not fun.’
In Nederland is de humor gegijzeld door een bont collectief van steuntrekkers die ik gemakshalve maar de humorgestapo noem, want bij humorpolitie denk ik aan de goedmoedige veldwachter Bromsnor (‘Wat staan wij hier te lachen?’).
Een willekeurige greep: de AFA (Antifascistische Aktie), Nederland Bekent Kleur, Roet in het Eten, De Joop, Antifascistische Onderzoeksgroep Kafka, Zwarte Piet Niet, IS (filiaal Schilderswijk), Joke Kaviaar, Krakersvakbond De Vergulde Koevoet, Sunny Bergman, de Partij van de Eenheid, Gaza (afd. Gouda) en de broertjes Al-Jaberi. Die laatste twee clowns duiken werkelijk op bij iedere manifestatie en vormen het cement tussen deze antifascistische splintergroeperingen. Bij elkaar gaat het wellicht om niet meer dan 1000 man/vrouw, waarvan er 850 uit de staatsruif eten of aan het subsidie-infuus liggen. Een marginaal clubje dus, ware het niet dat ze regelmatig bij Van Nieuwkerk, Pauw, Jinek en Tan aan tafel zitten, want die programma’s moeten ook vol.
Ter viering van de vastenmaand Ramadan (de feestelijk maand waarin de onvoorwaardelijk liefde voor de medemens centraal staat) kwamen de diverse afgevaardigden van de humorgestapo de afgelopen avonden samen in de Schilderswijk. Het is beangstigend om te zien hoe bijvoorbeeld de Antifascistische Aktie als agent-provocateur in de beste traditie van de KGB minderjarige Berberijntjes zo gek krijgt hun eigen territorium te laten slopen. Op de foto’s zag ik een van die knettergekke Al-Jaberi’s de M.E. uitdagen, dus uiteindelijk werd het dan toch een mohammedaanse volksoproer die niets meer met de dood van Mitch Henriquez te maken had.
Die gastjes kaapten niet alleen deze kwestie, maar ook Zwarte Piet en het hele Palestina-debat – dat wat mij betreft puur seculier moet blijvenn. De minderjarige Marokkanen en de Jaberi’s fungeren als de stoottroepen van de uiteenlopende antifascisten. Vreemd genoeg noemt Stephen Merchant de islam helemaal niet in het interview in The Telegraph en beperkt hij zijn kritiek tot ‘the liberal agenda’. In Nederland vormt de islam het bestaansrecht van de humorgestapo. Iedereen is doodsbang om grappen te maken over de islam omdat die grappen gehonoreerd worden met lijfelijk geweld door de Sturmabteilung van roedels eenzame wolven. Bij boeddhisten ligt dat heel anders. Als je een grapje over die Dikke maakt, steekt een bedelmonnik zich hoogstens in de brand, uit gekwetsheid. Ik denk dat ik mijn humor vandaag maar beperk tot Utrechtenaren (watjes) en dat stomme gefiets.
