Spring naar de content

Dubbele Petten Parade bij bod op Ten Cate

Medelijden is misplaatst. Hij heeft het niet helemáál alleen hoeven doen. Een batterij duurbetaalde bankiers en juristen en mensen uit het tweede echelon stond hem terzijde. Maar toch: steun van de andere bestuurlijke ‘zwaargewichten’ van het bedrijf was er niet voor president-commissaris Jan Hovers (ex-Stork, ex-Océ) toen het erop aankwam tijdens de finale onderhandelingen over het bod op Koninklijke Ten Cate de afgelopen weken. Ingegeven door potentiële belangenverstrengeling stonden zijn bestuurders en collega-commissarissen (Marjan Oudeman, Loek de Vries) allemaal min of meer verplicht langs de zijlijn.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Jan Smit

Samen met onder meer Parcom Capital en ABN Amro Participaties biedt Gilde Buy Out Partners 675 miljoen euro voor de producent van onder andere kunstgras, beschermingsmaterialen en composieten voor de lucht- en ruimtevaart, meldden Ten Cate en de bieders maandagochtend. Dat is 24,60 euro per aandeel, ruim 27 procent boven de gemiddelde koers in de afgelopen twaalf maanden.

Loek de Vries
Loek de Vries

De raad van bestuur en commissarissen steunen het bod. Unaniem. Dat is begrijpelijk. Ten Cate blijft Almelo trouw – en vice versa – en er volgen geen ingrijpende reorganisaties of herstructureringen. Sterker: de langetermijnstrategie blijft overeind. Belangrijkste winst, volgens het biedingsbericht: het bedrijf krijgt toegang tot voldoende middelen om die strategie ook daadwerkelijk te kunnen uitvoeren.

Prachtig allemaal. En toch schuurt er iets. Commissarissen en bestuurders mogen het bod dan unaniem aanbevelen: op het moment suprême, bij de onderhandelingen over de prijs en de andere voorwaarden, schitterden de meeste eindverantwoordelijken door afwezigheid.

Daar was alle reden toe. Loek de Vries is niet alleen bestuursvoorzitter; hij heeft 200.000 aandelen en doet ook mee bij de overname. Hij heeft baat bij een hoge prijs, maar nog meer bij een lage – ervan uitgaand dat De Vries er voor meer dan 200.000 aandelen instapt. Dat is lastig onderhandelen.

Marjan Oudeman
Marjan Oudeman

Hetzelfde geldt mutatis mutandis voor Egbert ten Cate. Deze bankier, in het dagelijks leven directeur bij Bank ten Cate, de laatste onafhankelijke private bank in Nederland, is commissaris en daarmee de laatste Ten Cate-telg in de top van het voormalige Twentse familiebedrijf. Diezelfde Ten Cate, tevens kamerheer van de koning in Overijssel, zwaait echter ook de scepter over het familiekapitaal. Best lastig, want via een van haar beleggingsvehikels doet ook de familie, momenteel nog slechts voor een zeer klein percentage aandeelhouder in Ten Cate, mee aan deze overname. Voor hoeveel, is vooralsnog onbekend – in het najaar volgen meer details. Voor Egbert ten Cate was dit potentiele belangenconflict in ieder geval reden zich ‘ergens gedurende de (ongeveer acht maanden durende) besprekingen’ terug te trekken uit het comité dat de onderhandelingen voerde namens het bedrijf.

En dan is er nog commissaris Marjan Oudeman, prominent lid van het old girls network – in 2009 werd ze uitverkozen tot machtigste zakenvrouw van Nederland, inmiddels is ze voorzitter van het college van bestuur van de Universiteit Utrecht. Oudeman grossiert in commissariaten en andere toezichthoudende functies. Een daarvan: de raad van commissarissen bij ABN Amro. Inderdaad… de eigenaar van ABN Amro Participaties, een van de leden van het biedingsconsortium. Voor haar dreigde dus eveneens een conflict of interest.

Restten nog commissaris Peter Hartman en bestuurder Eef Bos. Hartman, vice-voorzitter van de board van Air France-KLM, en Bos, CFO bij Ten Cate, hadden wel mogen aanschuiven. Maar, verklaart een woordvoerder namens het bedrijf desgevraagd, voor Hartman gold dat hij zich helemaal niet met de overname heeft bemoeid en Bos was nog niet zo lang in dienst toen de besprekingen begonnen. ‘Uiteindelijk is er toen besloten het slot dan maar helemaal aan Jan Hovers over te laten.’

En Hovers? Die had met nog slechts twee andere commissariaten – Randstad en sanitairgroothandel Pflieger – wel de handen vrij. Gelukkig maar.