Eindelijk! Fopsultan Erdoğan knalt op eenzame IS-wolven
Mijn goeiste nieuws van deze week is dat de megalomane islamofascist Recep Tayyip Erdoğan eindelijk zijn eigen paladijnen en onderknuppels van Islamitische Staat naar hun schepper aan het bombarderen is. De veronderstelde aanleiding is de zelfmoordaanslag tijdens een Koerdisch jongerenfeestje. Ik denk eerder dat een haatbaard van Daesh heel hard ‘Recep is een homo en zijn moeder heeft een snor’ riep tegen een Turkse douanebeambte en dat Recep vervolgens huilend Obama belde met de mededeling dat IS hem een homo noemde, en dat Amerika vanaf nu legerbasis Incirlik mag gebruiken om de kwetsende haatbaarden te verdelgen met MOAB’s, Daisy Cutters en napalm als toetje.
Het is merkwaardig dat Ankara de zelfdoder (m/v) van Suruç niet heeft afgedaan als een eenzame wolf die niets maar dan ook niets met de islam te maken heeft en bovendien een psychiatrisch verleden en een strafblad heeft. Dat is een verheugende trend want ik vond het kwetsend dat al die duizenden vrome, koranvaste moslims die zich jaarlijks in de naam van Allah en zijn Profeet opblazen, wereldwijd, door andere moslims heel denigrerend als niet-moslims worden afgedankt.
Het is deze week vier jaar geleden dat mafkees Breivik aan het moorden sloeg en nog steeds zijn er mensen die zeggen dat hij niet gek is maar gewoon een rationele fascist. Diezelfde mensen, vaak abonnees van de Joop (het gratis bulletin van UWV/RIAGG) wuiven ieder verband tussen de islam en islamitische zelfmoordenaars weg met hun ijzeren logica: Breivik is niet gek maar de duizenden moslims die zich jaarlijks in naam van Allah opblazen wel, want de islam is immers liefde.
Bij Breivik moet ik altijd denken aan Baruch Goldstein die op 25 februari 1994 in de Machpela, het graf van aartsvader Abraham in Hebron, 29 biddende Palestijnen afslachtte. Ik kwam vaak in Kiryat Arba, de joodse kolonie naast Hebron waar Goldstein woonde. Die kolonisten zijn kortzichtig, fanatiek, zeer religieus en makkelijk in staat tot geweld, maar ik vond ze nooit gek. Ik vergeleek ze eerder met de fanatici van Hamas die ook precies weten waar ze mee bezig zijn en voor wie ze het doen. De kolonisten gingen graag, voorzien van automatische geweren, winkelen en wandelen in Hebron en sloten de bezoekjes af met een bezoek aan het graf van de aartsvaderen. Moslims worden daar gefouilleerd door het Israëlische leger en moeten langs een metaaldetector terwijl joden zonder problemen mogen doorlopen. Zo ging het ook op 25 februari 1994. Dokter Goldstein (volgens zijn patiënten de liefste man van de wereld) wandelde op zijn gemak de moskee in, met een Galil-machinegeweer om zijn schouder, en begon rustig te schieten als een joodse Clint Eastwood/Charles Bronson.
Toenmalige premier Rabin deed Baruch Goldstein af als psychopaat. Goldstein was beroepsmilitair geweest in het Israëlische leger, bepaald geen vrijplaats voor idioten, en hij droeg tijdens de aanslag een Israëlisch uniform. Goldstein was hoogopgeleid en een fanatiek aanhanger van de extremistische groepering Kach van rabbijn Kahane. Hij was zich zeer bewust van zijn daad al is het onwaarschijnlijk dat hij zelf in het bloedbad ten onder wilde gaan. Als een moslim een soortgelijke aanslag had gepleegd, was hij meteen tot martelaar uitgeroepen en was het paradijs zijn deel geworden. Het jodendom is echter niet zo rijk aan martelaren als de islam, de collectieve zelfmoord op de berg Massada uitgezonderd.
Baruch Goldstein was geen eenzame, gekke wolf maar stond in een lange traditie van joods-extremisme. De menselijke bom van Suruç was ook geen eenzame gekke wolf maar gewoon een vrome moslim die een klusje deed voor de Islamitische Staat in Syrië en Irak. Dat heeft fopsultan Erdoğan goed begrepen. Homo homini lupus, moet hij hebben gedacht: de mens is een wolf voor zijn medemens. Dat wordt een spannende intersoennitische broedertwist de komende tijd want als Erdoğan IS niet opeet, eet IS hem op.
