Beursborrel met bamischijf
Het was een gezellige week op de beurzen. De berg aan kwartaalcijfers schuiven we voor het gemak aan de kant, want het grootste vuurwerk kwam, hoe kan het anders, uit China. Terwijl de meeste Nederlandse beleggers genieten van een welverdiende zomervakantie, verdampten de zuurverdiende spaarcenten van de Chinese beleggers. Yang met de pet kreeg een duur lesje in het harde marktkapitalisme.
De Chinese ‘gokbeurs’ raakte opnieuw in een vrije val, ondanks de maatregelen die zijn genomen om de paniek die in juni ontstond een halt toe te roepen. De hoofdindex, de Shanghai Composite, leed maandag het grootste dagverlies in acht jaar tijd en raakte in twee dagen ruim 10 procent aan waarde kwijt.
Het gevolg: een huilende Chinese boer op de beursbuis. Yang had al zijn geld en het kapitaal van zijn familieleden in de aandelenmarkt gestopt en was alles kwijt. Is dat zielig? Mwah, de beste man had alles in één bedrijf gestoken. Als boer had hij moeten weten dat het niet verstandig is om alle eieren in één schaal te leggen, zoals hij had kunnen lezen in de inleiding van Handboek Beleggen. Als Yang naar het casino was gegaan en alles op rood had gezet, had niemand medelijden met hem gehad.
Wrang is wel dat de brave boer op aandringen van zijn broker extra had bijgeleend en dat geld ook in hetzelfde aandeel belegde. Yang raakte daardoor niet alleen zijn inleg kwijt, maar zit nu met een flinke schuld opgescheept. En Yang is niet de enige. De Chinese overheid voert een aanmoedigingsbeleid om de bevolking naar de beurs te lokken. Veel Chinezen hebben net als Yang een blind vertrouwen in de Grote Leiders, maar zijn niet opgegroeid met het begrip financiële markten.
De ongekende opmars van de Chinese beurs eerder dit jaar zorgde ook voor yuan-tekens in de ogen van veel Chinezen. U en ik weten dat de particuliere belegger meestal als laatste arriveert op beursfeestjes en een stijgende lijn nooit recht wordt doorgetrokken. De grote jongens zijn dan uitgefeest en doen met een druk op de verkoopknop het licht uit.
Onze vriend Yang kreeg te maken met het fenomeen margin call, oftewel het gevreesde bijstortingsverzoek om zijn met geleend geld ingenomen positie in leven te houden. Dat kon hij niet. Zijn portefeuille werd geliquideerd en het tot voorheen papierenverlies werd een werkelijk verlies. Yang zegt zijn lesje te hebben geleerd en keert met gebogen hoofd de aandelenmarkt de rug toe. Dat is jammer. Als Yang anders te werk was gegaan, hadden zijn kansen mogelijk kunnen keren.
Ha die domme Yang, wij in het Westen weten wel beter, denkt u nu. Dat had u gedacht. Weet u nog toen Wouter Bos de prachtbank Fortis van de ondergang redde en u al uw spaargeld in dat ene aandeel stopte? Of hoe u met geleend geld instapte, net voor het barsten van de internetzeepbel? Ook bij ons komt er wel weer een nieuwe hype en raken we verblind door de eurotekens. Hebzucht kent geen grenzen. U bent gewaarschuwd.
Niets in bovenstaand bericht dient te worden beschouwd als een beleggingsadvies.
