Spring naar de content

Wordt het niet eens tijd voor meer vrouwen op de festivalposter?

“De enige dames die we in de Alpha gaan zien, spelen in het Concertgebouworkest of twerken bij Major Lazer”, schreef 3voor12. Dat ze het nieuwe Maccabees-bandlid Rebekah Raa over het hoofd hebben gezien doet niets af aan de strekking: op het grootste podium van het belangrijkste muziekfestival van Nederland is amper plaats voor vrouwen. In de zes kleinere muziektenten is het beeld nauwelijks anders. 3voor12 telde slechts 17 acts met minimaal een vrouw. De andere 114 zijn volledig mannelijk.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Klaas Knooihuizen

De rest van het artikel vertelt welke vrouwen de moeite van het bekijken waard zijn, zoals andere muziekblogs hun lezers vertellen welke dance-, indie- of hiphopacts je niet mag missen. Alsof ‘vrouw’ een genre is en niet een geslacht. Zo heel ver bezijden de waarheid is dat niet eens. Vrouwelijke rappers zijn zo zeldzaam dat er een aparte term voor is: femcee, een woordspeling op het mannelijke mc. Heeft een metalband een zangeres, dan noemen we het female fronted metal.

Geen uitzondering
Het mannenoverschot op Lowlands is geen uitzondering. Vrijwel elk groot muziekfestival laat ongeveer dezelfde ongelijke man-vrouwverhouding zien. Ik ben er voor mezelf nog niet uit of ik dit slecht vind, maar opmerkelijk is het wel. Misschien nog wel opmerkelijker is dat er, drie feministische golven ten spijt, niet of nauwelijks over is geschreven. De oorzaak daarvan ligt er misschien wel in dat vrijwel alle muziekjournalisten man zijn. In Engeland komt de discussie onder aanvoering van The Guardian inmiddels langzaam op gang, en ook in Nederland begint men zich achter de oren te krabben.

Als we ervan uitgaan dat de ongelijke verdeling een probleem is, hoe lossen we dat dan op? Op korte termijn is dat niet eenvoudig. Met name voor de headliners zijn we voorlopig aangewezen op mannen. Je kunt niet zomaar elke band op de belangrijkste spot van een festival zetten. Daar is jarenlange ervaring en een grote bekendheid voor nodig, temeer omdat dit de acts zijn die het publiek moeten overhalen kaarten te kopen. Er zijn op zich genoeg vrouwen die zo’n show zouden kunnen dragen, maar de Lady Gaga’s, Beyoncés en Taylor Swifts van deze wereld verkiezen eigen optredens vaak boven festivalshows.

Subheadliners
Voor subheadliners geldt, in mindere mate, hetzelfde, maar voor de kleine lettertjes op de festivalposter is het niet vol te houden. Het stikt van de goede bands die niet voor honderd procent uit mannen bestaan. Willen die kans maken om ooit uit te groeien tot een band van het formaat Foo Fighters, dan moeten ze die kans wel krijgen. Toch zie je ook op dit bekendheidsniveau vooral mannenbands.

Er zijn geen cijfers beschikbaar, maar op plekken waar muzikaal talent samenkomt – Muzikantendagen, Popronde, Grote Prijs van Nederland – spot ik voornamelijk mannen. In de hiphop en elektronische muziek zijn vrouwen helemaal een zeldzaamheid. Het is de vraag of dat een zaak is van nurture of nature. Oftewel: zijn vrouwen van nature minder geneigd om de gitaar op te pakken, of hebben ze te weinig rolmodellen? De enige manier om daarachter te komen, is vrouwen meer kansen te geven. Daar zouden we dan muziekindustrie-breed achter moeten gaan staan; van boekers tot programmeurs, van radiomakers tot journalisten. Om af te trappen een video van de fantastische Courtney Barnett, de leukste van de 17 Lowlands-vrouwen.