Waarom het verbinden van natuurgebieden niet altijd gunstig is
Verbinden van versnipperde kleine natuurgebieden is niet altijd goed. Sommige diersoorten zullen zelfs eerder uitsterven. Zo luidt de onverwachte uitkomst van een onderzoek van Alterra Wageningen UR, gepubliceerd in PLOSONE.
De levensvatbaarheid van soorten neemt toe als versnippering ven leefgebieden wordt tegengegaan door die aan elkaar te rijgen. Dat is de algemene opvatting binnen landschapsecologie. Daarom zijn onder meer ecoducten gebouwd. Echter, bij die aanname moeten nu enige kanttekeningen worden gemaakt.
“Metapopulatiemodellen rekenen met slechts één soort. Dat is niet realistisch,” zegt onderzoeker Peter Schippers. “Want de interactie tussen soorten ontbreekt daarin, terwijl de concurrentie om bijvoorbeeld voedsel een belangrijke rol speelt bij de overlevingskans.”
Hij heeft met collega’s een ruimtelijk model ontwikkeld waarin de kans op uitsterven van 21 vogelsoorten is berekend in landschappen met verschillende mate van versnippering. Hieruit blijkt dat de soortenrijkdom van de concurrerende soorten langzaam vermindert in versnipperde landschappen. “Maar in goed verbonden landschappen bleken sommige soorten nog veel sneller uit te sterven, omdat ze de concurrentieslag met andere dieren verloren. Juist door de goede bereikbaarheid koloniseerden soorten met een hogere dichtheid het hele leefgebied, zodat soorten met een lagere dichtheid in de verdrukking kwamen. Die soorten konden daarom hun nieuwe leefgebieden moeilijk of niet koloniseren.”
“We zijn niet over een nacht ijs gegaan. We hebben verschillende concurrentie-omstandigheden bekeken en duizenden simulaties gedaan, waarbij steeds de soorteigenschappen en landschapskenmerken werden veranderd. In alle gevallen vonden we dat de soorten sneller uitstierven in goed verbonden landschappen.”
