De do’s en don’ts tijdens het KLM Open
De Kennemer van Zandvoort was dit weekend the place to be voor golfminnend Nederland. Topfavoriet Joost Luiten was er, Martin Kaymer, hole-in-one kampioen Miguel Angel Jiménez en zelfs good old Tom Watson was naar ons landje afgereisd. En met reden: het prijzengeld van het toernooi is 1,8 miljoen euro. De spelregels, de kleding, de terminologie, de etiquette en dan ook nog de ongeschreven regels maken de sport voor de golfnitwit een ingewikkeld geheel.
“Mevrouw, u mag hier niet fotograferen.” “Sstt, stilte graag.” “Mevrouw, kunt u uw telefoon op stil zetten? Of liever nog helemaal uit?” Mijn eerste ervaring met golf was niet een hele gezellige. Ik toog als leek naar Zandvoort om de magie van de sport te ervaren. Voorafgaand aan het toernooi kreeg ik als pers een lijst met regels waaraan ik me diende te houden. Voornamelijk regels die voor zich spreken, zoals: tijdens het spel de spelers niet afleiden, interviewen of vragen te poseren. Verder mag je niet flitsen bij het fotograferen of apparatuur gebruiken dat geluid maakt. Wel logisch toch? Dit alles was om ‘embarrassment’ voor de pers te voorkomen. Staat de pers dan voor aap als we ons niet aan de regels houden?
Ik voelde me namelijk totaal niet ‘embarressed’, maar eerder onbegrepen toen een marshall met een groot bord waarop ‘silence’ stond boos naar me wapperde en me sommeerde niet te fotograferen. “Gewoon doen hoor,” zei een oudere man in een rode broek en donkerblauwe polo die mijn beteuterde gezicht zag, “iedereen maakt foto’s. Het hoort bij het spelletje.” Spelletje? “Spelletje inderdaad. Golf is een historische sport met een rijke traditie. Daar horen regels en ongeschreven regels bij.” Hij zette zijn zonnebril af en vertelde me over de geschiedenis van zijn favoriete sport.
Colf
Al in de oude geschriften van de Grieken en Romeinen zijn er verwijzingen te vinden naar een spelvorm dat op golf leek. Voorts zijn er verhalen uit 1297 van een ‘colfwedstrijd’ en 1597, toen de bemanning van Willem Barentsz ‘colf’ speelde tijdens de overwintering op Nova Zembla. De sport evolueerde verder en verder. In 1754 werd in Schotland The Royal and Ancient Golf Club of St Andrews (R&A)opgericht, een prestigieuze golfclub van de society die besloot alle golfregels vast te leggen. En dat zijn er nog wel wat. Naast de spelregels zijn er de etiquetteregels, ook opgesteld door R&A. Het gaat om veiligheid op de baan en respect voor elkaar. Niet over het grindpad lopen bijvoorbeeld als er iemand wil slaan, niet luidruchtig bellen op de baan en niet te langzaam spelen. Dan zijn er ook nog ongeschreven regels, bijvoorbeeld over de dresscode.
De dresscode was me inderdaad opgevallen. In de kleedkamer van het clubhuis zag ik een bord met de kledingvoorschriften voor golfers: shorts op bermudalengte, jeans zonder rafels en scheuren. Voor de dames een polo met kraagje. Heren dragen hun polo in de broek en mogen geen kuitbroeken aan. Duidelijk. Het grote deel van publiek was ook gekleed in eenzelfde stijl: mannen in polo en rode of blauwe broek en hip petje. Vrouwen in beige pantalon, polootje, trui losjes geknoopt om de schouders en grote zonnebril onder hun zonneklep. Ik, in spijkerbroek en zwart shirtje met Allstars aan, hoorde er duidelijk niet bij.
Stilte
Het werd opeens druk bij de tee, dat woord had ik net geleerd van de oudere man, want Joost Luiten ging afslaan. De speaker riep zijn komst om en vroeg het publiek de mobieltjes uit te zetten. Nog meer marshalls met silence-borden stonden klaar, riepen dat we stil moesten zeiden en hielden zelfs wat mensen tegen. De Kennemer was een en al stilte, Joost Luiten stond in te slaan, een man die was vergeten zijn mobiel uit te zetten werd zonder pardon afgevoerd en de fotografen stonden gereed. Luiten sloeg en vier seconden later kwam zijn bal honderden meters verder terecht. Het publiek riep vervolgens een verplicht bewonderend “Ahhh” en fabriceerde een flauw applausje.
Golf, een sport vol regels en tradities, net zoals tennis. Maar dat is weer een heel ander verhaal.
