Medische missers: fatale fouten tegen het licht
Wat doe je als nabestaande na een fatale fout van een arts? De klachtenprocedure in Nederland vertoont veel kuren. ‘De discussie op zitting kun je niet volgen, de arts wordt bijgestaan door topadvocaten.’
In april 2013 meldt een zwangere vrouw zich bij de afdeling verloskunde van het Isala-ziekenhuis in Zwolle. Zij is 25 weken in verwachting, de baby ligt in stuitligging en dient zich 15 weken te vroeg aan. De arts merkt dat de baby klem zit en trekt aan de beentjes om het jongetje te verlossen. Hij zal later zeggen dat hij maar ‘matig’ kracht heeft gezet. Toch worden het lijfje en het hoofdje van elkaar gescheiden. Het hoofdje blijft achter in de baarmoeder en moet met een keizersnede verwijderd worden.
Isala meldt het afschuwelijke incident aan de IGZ, de Inspectie voor de Gezondheidszorg. Blijkens onderzoek van Isala en de IGZ was er sprake van een ongewilde complicatie en kon de arts de dood van het kindje niet verweten worden. De ouders waren het daarmee niet eens, zij lieten het Laboratorium Pathologie Oost-Nederland sectie verrichten. Het lab stelde vast dat de baby voor het begin van de bevalling levensvatbaar was en dat de onthoofding het gevolg was van het trekken aan de beentjes. In juni dit jaar schakelde de vader, Christiaan Bruinink, letselschade-expert Yme Drost in. Drost: “Natuurlijk heeft die dokter te hard getrokken, anders worden hoofd en romp niet gescheiden. Wat hier gebeurd is, is zo bijzonder ernstig, zo bizar, dit is een nachtmerrie voor de moeder die een kindje aan het krijgen is en de vader die daarbij staat.”
Van september 2005 tot januari 2007 schreef ik voor HP/De Tijd de wekelijkse serie Dag dokter. Het werd later een boek, Medische missers, in samenwerking met emeritus hoogleraar dr. Peter Pop(†), van huis uit internist, die de medische aspecten belichtte. De casussen die ik beschreef, vond ik op basis van tips en door heel veel zaken bij te wonen bij regionale tuchtcolleges en het centraal tuchtcollege voor de gezondheidszorg. Ik las de dossiers en sprak met klagers en aangeklaagde artsen en zorgverleners. Van die rubriek en de research werd ik niet vrolijk.
Het gehele artikel van Ton van Dijk leest u hier op Blendle. U kunt hier het hele tijdschrift inzien, of hier een voordelig (proef)abonnement afsluiten.
