Ellen ten Damme haalt uit naar 3FM
In het deze week verschenen oktobernummer van HP/De Tijd geeft zangeres en actrice Ellen ten Damme – naar aanleiding van het verschijnen van haar album Alles Draait – haar culturele smaak prijs.
In het interview haalt ze uit naar de muziekkeuze op radiozenders als 3FM: “Het Nederlandstalige lied – of eigenlijk is het popmuziek dat ik maak – wordt heel snel geschaard onder kleinkunst. En dat draaien ze op de radio niet of nauwelijks. Bij 3FM merk je dat heel goed. Daar moet een nummer echt precies aan een bepaald format voldoen, anders wordt het niet gedraaid: zoveel seconden intro, een niet te lang eerste couplet en meteen daarna een catchy refrein. Bij Miss Montreal, Ilse Delange of VanVelzen hoor je die formule er dwars door heen. De jongeren die naar 3FM luisteren trappen daar in denk je dan, maar ze draaien die festivalmuziek bijna op elke zender. De muziekkeuze mag wat dat betreft wel iets volwassener worden.”
Verder vertelt Ten Damme welke muziek ze graag luistert, welke theatertalenten zij volgt en welk boek onlangs veel indruk op haar heeft gemaakt: “Bij het lezen van Duizend schitterende zonnen van Khaled Hosseini dacht ik steeds: wat gruwelijk voor die vrouw, en dan werd het nog gruwelijker, en nog. (-) Bij elke zin die ik las dacht ik: wat ben ik toch blij dat ik niet in zo’n land ben geboren. Die gedachte heb ik ook als ik over de vluchtelingen lees die naar Europa komen, en vooral: de intolerantie die wij hier in het algemeen jegens die mensen tonen.
Om een grappige parallel te trekken: ik heb sinds een paar jaar een ekster als huisdier, Arie. Arie is in mijn kleine mini-omgeving eigenlijk ook een asielzoeker. Ik vond hem gewond op straat. Terug naar zijn nest kon hij niet meer, dus heb ik hem meegenomen naar huis en opgevoed. Maar: officieel mag je geen ekster als huisdier hebben. Ik kreeg zelfs een brief van het ministerie dat ik hem niet langer mocht houden. Maar waar moet-ie dan heen? Hij kan niet terug en hij mag niet blijven. Hij kan alleen maar naar een vogelopvang, een soort asielzoekerscentrum, waar hij wordt afgemaakt. Dat is een beetje wat de vluchtelingen nu ook hebben: ze kunnen niet terug en ze mogen niet blijven. Dus waar moeten ze dan in hemelsnaam heen?”
Het gehele interview van Nick Muller met Ellen ten Damme leest u hier op Blendle. U kunt hier het hele tijdschrift inzien, of hier een voordelig (proef)abonnement afsluiten.
