Onder de loep: de 6,5 minuut durende verklaring van Ard van der Steur
In de verklaring van minister van Justitie Ard van der Steur van gisteren legt hij in meer dan zesenhalve minuut uit hoe de vork in de steel zit rondom de Volkert-foto. Tijdens het vragenuurtje vorige week had de minister namelijk met zoveel woorden gezegd dat hij niks van de foto afwist. Maar het zat anders in elkaar, blijkt uit de onderstaande tekst die in ruim een minuut uit zijn mond viel op te tekenen. Bekijk de verklaring hier terug.
“Ik heb mijn beantwoording in het vragenuur van vorige week evenals mijn brief aan de Kamer gebaseerd op het ambtsbericht dat ik gekregen heb van het openbaar ministerie.”
Zwart-op-witinformatie is noodzakelijk, maar een minister die zich louter baseert op een ambtsbericht bij het behandelen van een zaak als deze – die is niet serieus te nemen. Toch?
“Bij de voorbereiding op het vragenuur ben ik summier en met een beperkte focus mondeling op de hoogte gesteld dat rond de voorwaardelijke invrijheidstelling gesproken was over het eventueel maken van een foto.”
Gelukkig, de minister heeft zich toch niet alleen op het ambtsbericht gebaseerd maar heeft ook met ambtenaren gesproken! We concluderen dat Van der Steur wist dat er, op enig moment, intern over het maken van een foto was gesproken.
Maar in deze zin draait het om het ‘summier en met een beperkte focus’. Als mij vriendelijk wordt verzocht de afwas te doen mis ik die focus ook wel eens, maar Ard wekt hier de indruk dat zijn mond was dichtgesnoerd. Word je ‘op de hoogte gesteld’ of is er een gesprek met ambtenaren en waar je als eindbaas ook vragen mag stellen? Het handboek Ambtelijk verbloemen doe je zo heeft er in ieder geval weer een klassieker bij.
“Ik realiseerde mij op dat moment niet de aard en de omvang van deze gesprekken.”
En dus heeft de minister het blijkbaar toch maar níet meegenomen in de beantwoording. Maar goed, iedereen begrijpt dat als een ambtenaar voor je neus summier en met een beperkte focus staat te vertellen dat er uitgebreid is gesproken over het maken van een foto, dat je bij jezelf (of de ambtenaar) dan geen vragen stelt over de aard en omvang van deze gesprekken.
“Nu ik een completer beeld van de gang van zaken heb gekregen concludeer ik dat het verstandiger was geweest om ofwel de mededeling te doen van het feit dat ik van gesprekken had vernomen en dat dit verder precies zou moeten worden uitgezocht, ofwel, dat ik mondelinge vragen van de Kamer alleen zou beantwoorden met de mededeling dat de gang van zaken precies zou moeten worden uitgezocht en dat ik de Kamer daarover dan nader zou informeren. Dit had dan ook in de brief aan de Kamer kunnen worden vermeld. (–) Ik betreur deze gang van zaken.”
De minister concludeert dat hij het anders had moeten doen ‘nu hij een completer beeld heeft’. Ter achtergrond: dat beeld was niet compleet vanwege het gebrek aan realiseren van de aard en omvang van de gesprekken bij de minister, wat weer het gevolg was van het summiere en met een beperkte focus op de hoogte stellen door ambtenaren. Dat heet dan: ‘een betreurenswaardige gang van zaken’.
In antwoord op vragen stelt de minister ook nog: “Voorafgaand aan het vragenuur ben ik kort mondeling geïnformeerd door het openbaar ministerie over de fase voorafgaand aan de foto, het ambtsbericht is daarop niet aangevuld door het openbaar ministerie. Het was achteraf beter geweest als dat wel was gebeurd. (–) Ik heb het Openbaar Ministerie erop aangesproken dat ambtsberichten niet vanuit een beperkte focus moeten worden opgesteld maar met inbegrip van de relevante context.”
U kunt, kortom, weer met een gerust hart gaan slapen nu het nieuwe ambtsberichten-dictaat van kracht is.
