10 geweldige covers van klassiekers door de singer-songwriters van nu
Vandaag zou John Lennon, een van de bekendste songwriters aller tijden, 75 jaar zijn geworden. Naast menig Beatlehit (samen met Paul McCartney) schreef Lennon volgens vele collega’s en muziekaficionado’s zelf een van de beste nummers ooit: Imagine. Zelden groeien singer(-songwriter)s uit tot het formaat van Lennon, Bob Dylan, Leonard Cohen, Neil Young, Joni Mitchell of Johnny Cash. Wel doen enkelen zo nu en dan een poging door in de schoenen te stappen van hun idool.
De wijze waarop wij muziek ontdekken is versnipperd geraakt. In tegenstelling tot die ene radio-uitzending op dat ene radio-station ontdekken wij artiesten op allerlei plekken. Radio, televisie, blogs, tijdschriften, Spotify, YouTube, iTunes – er is zo veel meer binnen handbereik dan pak ‘m beet twintig jaar geleden.
Daarnaast zou je bijna cynisch kunnen stellen dat artiesten van vandaag de dag minder tijdloze liedjes maken dan hun voorgangers. En wat doe je dan? Dan recycle je succes uit de goeie ouwe tijd. Tien voorbeelden van bekende en minder bekende muzikanten die zich een popklassieker eigen maakten.
10. Jeff Caudill – Wishing Well (origineel van Black Sabbath)
Amerikaan Jeff Caudill opereert al jaren in de marge, en nog te vaak ‘slechts’ in het voorprogramma. Hij maakt countryachtige pareltjes die hun weg maar moeilijk vinden naar een groot publiek. Caudill heeft al een prachtige cover van Frou Frou’s ‘Let Go’ (bekend van de film Garden State) gemaakt, maar door Black Sabbath te coveren zet hij een grote stap buiten zijn comfort zone. En zo hoor je pas echt hoe goed deze hardrocksong in elkaar steekt.
9. Stevie Ann – One Year Of Love (origineel van Queen)
Deze Nederlandse zangeres duikt net even dieper in het oeuvre van een artiest als ze besluit een liedje te coveren. Zo is Simple Twist Of Fate zeker niet het bekendste liedje van Bob Dylan en zullen veel muziekliefhebbers ook niet direct weten hoe Thirteen van Big Star origineel klinkt. Ook dit is een wat vergeten ballad van Queen, die prachtig past bij het zuivere stemgeluid van Stevie Ann. Een voorbeeld van hoe een cover het liedje uit de vergetelheid haalt en een nieuw publiek geeft.
8. Noah Gundersen – Smells Like Teen Spirit (origineel van Nirvana)
Wie zich aan dit nummer waagt, begeeft zich op glad ijs. Het werd uitstekend geproduceerd door Butch Vig. De agressie van de drums en gitaren en de woede van een hele generatie zijn reeds perfect samengesmolten. Maar Noah Gundersen doet iets erg moois met zijn stem. Hij legt accenten op andere emoties, die veel dieper in het liedje zitten.
7. Anna Ternheim – Little Lies (origineel van Fleetwood Mac)
De Zweedse Anna Ternheim pakte een gelikte wereldhit en toverde deze in een introspectief liedje zonder iets van diezelfde broeierige sfeer kwijt te raken. Eerder verbetert ze die sfeer met een subtiele harmonica en fluisterzang. Ze houdt het refrein klein en weet Little Lies zo te veranderen in een introvert, melancholisch liedje.
6. Howie Day – One (origineel van U2)
One is één van de meest bekende en populaire songs van U2. Een mooie tekst, wat simpele akkoorden en iedereen in het stadion zingt het zo mee. Waarom zou je het dan coveren? Dan moet je echt iets bijzonders doen. De Amerikaanse Howie Day neemt zijn stem- en gitaarspel op en maakt van One welhaast een opera van ruim zeven minuten. Het leverde Day, die met zijn eigen nummers niet echt verder kwam, toch al ruim 450.000 views op.
5. Ari Hest – I’m On Fire (origineel van Bruce Springsteen)
Grote hits worden in de regel vaak gecoverd. Maar niemand lijkt zo dicht bij de sound van The Boss te komen als Ari Hest. Ook deze singer-songwriter blijft in de kleine zalen en café’s hangen, maar met I’m On Fire excelleert hij.
4. William Fitzsimmons – You Can Close Your Eyes (origineel James Taylor)
James Taylor was op het juiste moment op de juiste plaats. In Londen werd hij ontdekt door twee Beatles en dankzij hun label maakte de wereld in één keer kennis met zijn prachtige stem en muzikale spel. Fitzsimmons komt zoals u ziet qua gezichtsbeharing niet in de buurt van Taylor, maar wel qua geluid. Het zou een kwestie van tijd moeten zijn voordat deze artiest net zo groot is als James Taylor in de ’70’s.
3. Bon Iver – I Can’t Make You Love Me (origineel van Bonnie Raitt)
De Grammy is binnen voor Bon Iver en met bijna 15 miljoen views van deze cover kun je al stellen dat hij een groot artiest is. Eén probleempje: niet iedereen kent hem. En zo groot als Dylan zal hij nooit worden. Bon Iver is een ander soort stem van een generatie. Van de generatie die alle emoties online wil delen. Met zijn ijle stemgeluid vergroot hij het kerngevoel in dit nummer enorm: die onmogelijke, onbereikbare liefde.
2. Fyfe Dangerfield – She’s Always A Woman (origineel van Billy Joel)
Guillemots is een aardige indieband voor de kleinere festivals. Echt groot werden de muzikanten nooit. Maar zodra zanger Fyfe Dangerfield achter de piano gaat zitten en Billy Joel covert, luisteren er plotseling honderdduizenden mensen meer naar zijn fraaie stem en spel. (Als we de bezoekersteller van YouTube aanhouden, althans.)
1. City And Colour – Hometown Glory (origineel van Adele)
Kun je nummers van Adele inmiddels al een popklassieker noemen? Ze heeft in ieder geval in haar eentje gehele delen van de cd-industrie overeind weten te houden. En wat deze artiest in de prachtige akoestiek van de Royal Albert Hall met haar nummer Hometown Glory doet is eveneens als bijzonder aan te merken. Los van de slechte kwaliteit van de video: Adele kan zich geen betere pr wensen.
