Een honkballende Michael Jordan en andere merkwaardige carrièreswitches
Wielerploeg LottoNL-Jumbo presenteerde maandag de relatief onbekende Primoz Roglic als versterking. Op zich niets bijzonders, ware het niet dat de 25-jarige Sloveen tot 2011 geen wielrenner, maar schansspringer was. Tijdens de revalidatie van een blessure bleek hij ook vrij aardig te kunnen fietsen. Atleten maken vaker de overstap naar een andere sport – of proberen dat.
De golfende voetballer
Het beeld van de huilende trainer Fabio Capello bij het te vroege afscheid van Marco van Basten is iconisch. De Nederlandse aanvaller werd door zijn tegensputterende lichaam gedwongen al op 30-jarige leeftijd te stoppen met voetballen. Na zijn afscheid leek Van Basten van de aardbodem verdwenen. In alle stilte werkte hij aan een loopbaan als golfer. De voormalig spits van onder meer Ajax en AC Milan reikte tot aan de nationale golfcompetitie. Aan het begin van deze eeuw besloot San Marco zijn putter weer aan de caddy te geven en terug te keren in de voetbalwereld om aan de slag te gaan als coach.
De honkballende basketballer
Michael Jordan was in 1993 de beste basketballer van de wereld, toen hij aankondigde zijn plezier in het spel te hebben verloren. De Amerikaan besloot zich op honkballen te storten en tekende een contract bij de Chicago White Sox. Na een weinig succesvolle periode met de knuppel, bewees Jordan dat schoenmakers beter bij hun leest kunnen blijven. Terug op het basketbalveld won His Airness nog drie NBA-titels met de Chicago Bulls en werd evenzoveel keer uitgeroepen tot belangrijkste speler in de competitie.
De sprintende bobsleeër
Of Timothy Beck een sprintende bobsleeër was of bobsleeënde sprinter, is moeilijk te zeggen. Hij begon op de atletiekbaan, maar al op 21-jarige leeftijd maakte Beck de overstap naar de viermansbob. Als wintersporter nam hij deel aan de Olympische winterspelen van 2002. Vervolgens trok Beck zijn spikes weer aan en won hij met het estafetteteam een verrassende bronzen medaille tijdens het WK atletiek van 2003. Een jaar later kwam de sprinter in actie tijdens de Olympische Spelen in Athene. In 2010 toog Beck als bobsleeër naar Vancouver voor zijn derde Olympische deelname. Hij mocht de vlag dragen tijdens de openingsceremonie, maar deed niet mee aan de race omdat zijn stuurman Edwin van Calker niet meer naar beneden durfde.
De dubbele Olympiërs
Beck is zeker niet de enige sporter die op zowel de Olympische Zomer- en Winterspelen meedong om de medailles. Jan Bos won als schaatser twee zilveren medailles en was ook als baanwielrenner actief. Vijf sporters wonnen medailles op beide Olympiades. De Amerikaanse Lauryn Williams deed het als atlete en bobsleester, de Canadese Clara Hughes en Duitse Christa Rothenburger als wielrenster en schaatster, de Noor Jacob Tulinn Thams was zeiler en schanspringer. De Brit Eddie Eagan is de enige atleet die twee keer een gouden medaille won; als bokser en als bobsleeër.
