Spring naar de content

Het Ottomaanse hamamakkoord van goedheiligman Frünş Tümmermünş

Ik ben woedend en verdrietig! Zojuist zag ik op een Turkse zender Frans Timmermans op de luchthaven van Ankara triomfantelijk zwaaien met een paraplu en triomfantelijk roepen: “Vrede voor onze tijd en een grote stap voorwaarts”. 

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Arthur van Amerongen

Na uren onderhandelen had Juncker The Drunkers First Vice President – er zijn nog zes andere vice presidents, uit vooraanstaande landen als Estland, Letland en Slowakije – een schitterende deal weggesleept voor de poorten van de Ottomaanse hel, naar eigen zeggen met gevaar voor eigen leven.

Sinterklaas keerde terug naar Myra en wat had hij in zijn zak? Drie miljard euro in contanten, de belofte om de visumplicht voor Europa voor Turken af te schaffen en uiteraard een versnelde toetreding van Turkije tot de EU. Overigens bood Timmermans Turkije eerder een miljard maar die kwam uit een subsidietrog voor het Turkse EU-lidmaatschap en Ankara liet zich daarom terecht niet met een kluitje het riet in sturen.

Timmermans heeft zijn grote liefde voor Turkije nooit onder stoelen en banken gestoken. In 2013 zei onze toenmalige minister van Buitenlandse Zaken tegen Erdoğan, op staatsbezoek in Nederland: “Wat is Turkije toch een geweldig land en wat is het toch een onlosmaakbaar deel van onze judeo-christelijke Europese beschaving.”

Onze goedheiligman uit Heerlen kwam natuurlijk niet met lege handen terug bij zijn baasje in Brussel. Erdoğan beloofde Fransje in het badhuis plechtig, na een grondige massage en schrobbeurt, de opvang voor vluchtelingen te gaan verbeteren, registratie van de migranten nu echt serieus uit te gaan voeren, de grenzen beter te gaan bewaken en de Turkse mensensmokkelmafia keihard aan te gaan pakken. Op de Wereldomroep hoorde ik Timmermans zeggen: “Dankzij mijn geweldige diplomatieke gaven hoeft Nederland nu minder vluchtelingen op te nemen. Dat mag ook wel eens gezegd worden.”

Alles wijst er op dat onze grootste staatsman sinds Johan van Oldebarnebelt ‘genaaid’ is (excusez le mot). Het betreft hier namelijk een ripdeal, met geen precieze details indachtig de Ottomaanse wijsheid: wat in het badhuis geschiedt, blijft in het badhuis.

Dit heeft niets meer met onderhandelen te maken. Brussel is gezwicht voor chantage, met de ‘vluchtelingen’ als inzet. Overigens heeft Frenske die drie miljard euro voor Turkije nog niet binnen gehengeld. (Erdoğan zegt reeds zeven miljard euro te hebben gestoken in de opvang van vluchtelingenkampen maar kon geen bonnetjes overhandigen).

Er is pas 300 miljoen binnen. Voor de zekerheid gaat Angela Merkel aanstaande zondag ook nog even buigen voor de islamofascistische sultan Erdogan. Wat een briljante timing om naar Ankara te gaan. Het zal toch niets te maken hebben met de Turkse verkiezingen op 1 november? Om de Turken te lijmen, heeft de de Commissie de publicatie van jaarlijkse beoordeling van kandidaatlidstaten uitgesteld tot na het bezoek van Merkel aan Ankara. Het rapport over Turkije is naar verluidt erg kritisch, onder meer over de persvrijheid en de mensenrechten in het land.

Erdoğan heeft zo kort voor de verkiezingen een prachtige troef in handen met het capitulatie-akkoord van Tümmermünş.