Spring naar de content

Voor de waarden van Erdoğan is geen ruimte in de EU

Een sterke man, zo wordt de Turkse president Recep Tayyip Erdoğan omschreven. Zijn religieus-nationalistische AK-partij heeft de Turkse parlementsverkiezingen gewonnen, waardoor ‘sultan’ Erdoğan zich nu weer mag gaan verheugen op de voordelen van een absolute meerderheid voor de AKP in het parlement.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Frank Verhoef

Gaan wij in Nederland iets merken van deze zege? Turkije is immers nog altijd – sinds 1999 – officieel kandidaat-lid van de Europese Unie. Turkije, het land waar tegenstanders van het regime worden gemuilkorfd, en de vrije pers het zwijgen is opgelegd.

In de Volkskrant kon u vanochtend lezen dat de uitslag is een forse tegenvaller voor de oppositie in het land én de Europese Unie. Het autocratische en dictatoriale gedrag van Erdoğan heeft gezegevierd, en dat is best wel pijnlijk. Is het einde nu zoek voor een democratisch Turkije? Dat is lichtelijk overdreven, maar er is nu een duidelijk signaal afgegeven door de Turkse kiezer. Zij bewandelen het pad van Erdoğan, en dat pad leidt niet naar een EU-lidmaatschap.

Turkije drijft met de dag verder af van de democratische waarden die de Europese Unie kenmerken. De pers is aan banden gelegd, de oppositie gefrustreerd. Deze zomer vonden al parlementsverkiezingen plaats in Turkije, winnaars AKP en de seculiere CHP kwamen er in de onderhandelingen niet uit. Erdoğan vroeg om nieuwe verkiezingen – dat heeft in zijn voordeel gewerkt.

NOS-correspondent Lucas Waagmeester analyseerde de situatie: “De AK-partij besloot compromisloos op te gaan treden in Koerdische gebieden, om kritische media keihard aan te pakken. Er kwam onrust, er kwam geweld. En president Erdogan vertelde het volk vervolgens dat hij het was die twaalf jaar lang voor stabiliteit had gezorgd. Wie wilde dat deze ‘rust’ weer zou terugkeren, zo zei hij, die moet op mij stemmen en mij weer in mijn eentje laten regeren.”

Is dat hoe Europese landen verkiezingen proberen te winnen? Ik dacht het niet. Turkije is geen Europees land, in geen enkel opzicht. Dat het land een goede bondgenoot zou moeten zijn, onder andere omdat het land een goede buffer is tussen het chaotische Midden-Oosten en Europa, staat buiten kijf.

Columnist Ebru Umar, die veel in Turkije verblijft, zegt in de Volkskrant dat het over en uit is wat betreft toetreding tot de EU: “De EU en Turkije, dat gaat nooit meer wat worden. De EU had dertig jaar geleden Turkije erbij moeten halen en van Turken Europeanen moeten maken – want de helft van de bevolking ís dat gewoon, die wil geen Erdoğan. De andere helft is gevoed door Erdogan, grootgebracht door Erdogan, gehersenspoeld door Erdogan. Het is een heel ander type land dan in Europa.”

Erdoğan wordt weleens sultan genoemd. De laatste sultan van het Ottomaanse Rijk regeerde tot 1922. Dat Erdoğan hongerig is naar macht, is geen geheim. Maar daarvoor is binnen de Europese Unie geen ruimte.

Erdogan viert de Turkse Dag van de Republiek op 29 oktober in Ankara.
Erdogan viert de Turkse Dag van de Republiek op 29 oktober in Ankara.