Spring naar de content

Rusland op Armstrongse wijze slachtofferen lost het dopingprobleem niet op

Het meest opmerkelijke aan het rapport van de wereldantidopingautoriteit (WADA) over dopinggebruik in de Russische atletieksport is niet zozeer de uitkomst zelf (geïnstitutionaliseerd gesjoemel), maar het feit dat die uitkomst onverbloemd op papier staat. Doorgaans blijft het bij verdachtmakingen, maar dit rapport is expliciet: de Russische overheid faciliteert dopinggebruik simpelweg.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Edwin van Sas

Het rapport (hier te lezen in pdf) is natuurlijk zo hypocriet als wat. De door en door verrotte sportwereld – die zich echt niet beperkt tot de atletiek – heeft nu een atletische zondebok. Rusland. Het politieke tij is er naar, zullen we maar zeggen. Enerzijds zullen de 1400 verdwenen bloed- en urinestalen in het schaduwlab (het Russische laboratorium waar stalen werden getest vóórdat ze naar het officiële testlab gingen) niet exclusief voor de atletiek zijn ingezet, dus waarom alleen de atletiek beschuldigen? Bovenal wordt met het rapport de suggestie gewekt dat de Poetin-kongsi het slijk der aarde is. De grote bedrieger.

Toegegeven: waarschijnlijk is Rusland de Lance Armstrong van de atletiek en pakken zij dopering het meest ‘vooruitstrevend’ aan. In de meeste westerse landen is het tegenwoordig niet eenvoudig om onder de radar te blijven, hoewel dat enkele decennia geleden ook aan de lopende band gebeurde. Kijk alleen naar de wielrenners van team Rabobank om te begrijpen dat de sympathiekste boerenbankfietsers en hun entourage niet te vertrouwen bleken te zijn.

Rusland als risee aanwijzen en Russische atleten uitsluiten van de Spelen in Rio – zoals is voorgesteld door de onderzoekscommissie – is het ontkennen van het veel grotere dopingprobleem. Doping is namelijk een onoplosbaar probleem, waar spelletjes worden gedaan wordt valsgespeeld. Het doel moet zijn om een zo eerlijk mogelijk speelveld te creëren waar valsspelen voor iedereen even lastig en liefst schier onmogelijk is.

WADA moet als antidopingorganisatie ook de hand in eigen boezem steken nu blijkt dat dopingstalen in Rusland via een schaduwlab (of helemaal niet) in het officiële testcircus terechtkomen. En dat er in sommige Afrikaanse landen nauwelijks wordt gecontroleerd, om maar eens iets te noemen. Doping is niet te verbannen, maar de controle erop is nu zo versnipperd dat er geen sprake is van een gelijk speelveld. Russische atleten op Armstrongse wijze slachtofferen lost dat probleem niet op.

Onderwerpen