Spring naar de content

De wispelturigheid van bijna Oranje-debutant Jürgen Locadia

Meer dan honderd officiële wedstrijden namens PSV, een eredivisietitel, een KNVB Beker en op het randje van een debuut in het Nederlands elftal. Lang niet slecht voor een voetballer die op 7 november jongstleden pas zijn 22ste verjaardag vierde. Toch slingert het humeur van Jürgen Locadia als een auto op een stormachtige Afsluitdijk.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Rick Stet

Tot voor kort was Jürgen Locadia vooral veel boos. Of, beter nog, verongelijkt. Hoewel hij eigenlijk al tijdens zijn debuut het stempel ‘nieuwe spits van PSV’ kreeg opgedrukt, liet zijn definitieve doorbraak lang op zich wachten. Dat vond de aanvaller niet leuk, en dat lag ook niet aan hem. De trainer stelde hem te weinig op. Mocht hij wel spelen, dan stond hij vaak op de verkeerde positie.

Reden genoeg voor Locadia om de kont eens goed tegen de krib te gooien. “Ik weet één ding zeker: nog zo’n seizoen, dat wil ik niet. Als er bij PSV geen kansen voor me zijn om in de spits te spelen, dan moet ik weg,” zei hij in mei van dit jaar – een half jaar nadat hij zijn contract in Eindhoven tot 2019 had verlengd. Het is de kenmerkende wispelturigheid van een jonge voetballer, al dan niet gek gemaakt door zijn zaakwaarnemer of omgeving.

Er volgde een hectische zomer waarin Locadia meer malen met niet mis te verstane woorden aangaf weg te willen uit Eindhoven: “Ik wil vertrekken. Er komt een gesprek, ja. Wat ik daarin ga zeggen? Volgens mij ben ik al duidelijk genoeg geweest.” Maar die ruimte kreeg hij niet van PSV, waar ze in hem nog altijd de aanvaller van de toekomst zagen.

Whatsappberichtje
Tien dagen voor het verstrijken van de transferperiode, op 21 augustus, volgde een laatste noodgreep. Locadia stuurde een whatsappberichtje naar technisch directeur Marcel Brands en besloot weg te blijven van de training. “Het ging mij niet om het afdwingen van een transfer. Ik was teleurgesteld, maar heb niet de juiste manier gekozen om dat duidelijk te maken,” verklaarde Locadia zijn actie drie dagen later tegen Voetbal International.

Trainer Philip Cocu nam zijn pupil ‘na een goed gesprek’ in genade aan. Na een gescoorde penalty tegen Feyenoord, enkele dagen na het incident, werd het PSV-logo op zijn shirt uitgebreid gekust. De bekoelde liefde lag alweer mijlenver achter Locadia. Er volgden steeds meer basisplaatsen, een prachtige goal in de Champions League tegen VfL Wolfsburg en een uitverkiezing voor het Nederlands elftal. De bondscoach bereidde hem al voor op een debuut, tot terreurdreiging in Hannover roet in het eten gooide.

Wie vrijdagochtend De Telegraaf opensloeg, of later landde op één van de vele websites met voetbalnieuwtjes die ons land rijk is, las dat de ontwikkelingen in zijn loopbaan Locadia’s gemoedstoestand ten goede komen. Hij ‘gaat het seizoen afmaken bij PSV’. Vindt hij het dan niet erg dat hij door de trainer nog steeds als linksbuiten wordt gebruikt en niet als spits? Ach, eigenlijk biedt deze positie ook wel kansen. “Het is een voordeel voor een speler als hij veelzijdig is en op meerdere posities kan spelen.”

De blije Jürgen Locadia wint het voorlopig van de boze. Het is voor PSV, maar vooral voor hemzelf te hopen dat het zo blijft.

Onderwerpen