Spring naar de content

De mens achter de haat

‘Je kan zo’n rare vrouw als dit net zo goed afknallen,’ schreef ene Hugo deze week op Facebook onder een bericht van de Volkskrant. Het was een interview met muzikant Ryanne van Dorst, voorheen bekend als Elle Bandita, waarin het laatste nieuws werd doorgenomen. De Rotterdamse zei dingen als ‘Beatrix is echt gangster’ en ‘Ik heb niks met de grutto’. Bijzonder controversieel was het allemaal niet. De profielfoto van Hugo was opvallend genoeg bedekt met de Franse driekleur.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Lisa Bouyeure

Binnen een uur had Van Dorst op zijn bericht gereageerd. Kort maar krachtig: ‘Liberté, égalité…’ Er stonden drie veelbetekenende puntjes op de plek waar broederschap hoort te staan. Hugo schrok zich een ongeluk toen de rare vrouw die hij kort ervoor nog een kogel toewenste ook buiten zijn televisie bleek te bestaan. Wat is dit voor figuur, had hij gedacht toen hij afgelopen weekend voor het eerst naar Expeditie Robinson keek. En daarnaast had hij gehoord dat ze bekend is omdat ze de vriendin van de dochter van Patty Brard was – ‘(Die kan je overigens ook net zo goed afknallen)’. Ryanne van Dorst verkeerde inderdaad even met de dochter van Patricia Paay, niet die van Brard, nadat ze al een decennium al dan niet halfnaakt muziek had gemaakt.

Hugo rectificeerde: ‘Maar goed, Ryanne van Dorst, ze moeten jou natuurlijk niet afknallen. Mijn excuses. Ik zag je niet echt als persoon (omdat: op tv) en had al helemaal niet verwacht dat je dit zou lezen. Ik ga door het stof. Ik bedoelde het eigenlijk ook gewoon spreekwoordelijk. Meer van: “wat een druif”. Was niet de bedoeling jou als persoon van vlees en bloed een onbehaaglijk gevoel te geven. Mea culpa.’

De Volkskrant publiceerde deze week naast het interview met Van Dorst ook een opiniestuk van Mahmoud Tighadouini, een Nederlandse gederadicaliseerde moslim die vroeger de conservatieve stroming van de islam aanhing. Toen hij de ziekte van Hodgkin kreeg en in het ziekenhuis chemotherapie onderging, hoorde hij twee chirurgen over hem praten. ‘Zij zagen een mens voor zich die geholpen moest worden en wat die persoon gelooft of denkt, was niet relevant voor hen,’ schreef Tighadouini. Hij begon zich af te vragen waarom hij de mensen in dit land zou willen haten terwijl ze hem de vrijheid geven om te zijn wie hij wil zijn. ‘Dat heeft mijn ogen geopend.’

Hugo de boze reaguurder en Mahmoud de ex-moslimfundamentalist waren allebei zo gepreoccupeerd met hun hatelijke projectie dat ze de mensen erachter niet meer zagen. De mens achter het televisieprogramma, de mens achter de moslim, de mens achter de boze burger, achter de vluchteling, achter het Westen, de religie. Maar het is in deze tijd van verdelen en heersen niet zo gek om wat verder te kijken. Begin eens een gesprek met een buurtbewoner waar je ogenschijnlijk niets mee gemeen hebt, groet een persoon die je normaal schichtig na zou kijken, glimlach naar een vreemde voorbijganger. Anders doe je behalve de mensen vooral je eigen inlevingsvermogen tekort.