Spring naar de content

Nieuwe Held: Ted-Jan

Zo af en toe kom je een sporter tegen die je fantasie aanzwengelt. Een nieuwe held. Vaak zijn dat helden waar de werkelijkheid nog geen vat op gekregen heeft, bijvoorbeeld omdat je ze voor die tijd nog niet kende. Zoiets gebeurde mij zaterdagavond, met Ted-Jan Bloemen.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën: door Frank Heinen

Had ik natuurlijk moeten kennen, Ted-Jan. Dat UvA-Bedrijfskundejaarclubbige Jaargang ‘84 van de voornaam, gecombineerd met een familienaam die me onmiddellijk meevoert naar kolossale decolletés en de roemruchte geschiedenis van Ook Dat Nog. Maar nee.
Ted-Jan Bloemen, de man met de naam waaraan alles klopt.

Een enorme verzameling Flippo’s
Ik zag Ted-Jan Bloemen over Amerikaans ijs glijden. Hij ging verdomd lekker. Nooit van gehoord, trouwens, van Ted-Jan Bloemen. Onbekende schaatsers zijn vaak de leukste schaatsers. Van bekende schaatsers valt op het gebied van verrassingen weinig meer te verwachten. Sven Kramer – die er zaterdag trouwens bij stond alsof hij ieder moment een journalist onder de ijsvloer zou gaan stoppen – gaat mij niet meer verrassen. De ene keer rijdt hij wat harder, dan weer wat minder hard. Jorrit Bergsma: idem. Die zegt dingen als: ‘Lekker gereden, goeie slag en dan na zo’n tien kilometer: de finish. Ja, dat voel je wel ja.’

Ik zag Ted-Jan Bloemen en wist: nu kan alles nog. Een heerlijk gevoel. Ted-Jan Bloemen kon nog alles worden, want hij was nog niks. Voor mij dan. Daar ging de fantasie al: Ted-Jan Bloemen die halverwege de rit opeens zou remmen, een bundeltje zilverpapier uit zijn schaatspak zou halen en in kleermakerszit langs het ijs een boterhammetje pindakaas zou beginnen te peuzelen. Ted-Jan Bloemen die opeens een stukje op zijn handen zou schaatsen en na afloop bij Bert Maalderink zijn afscheid van het wedstrijdschaatsen zou aankondigen om zijn loopbaan als trapezeartiest bij het Russisch Staatscircus voort te zetten. Ted-Jan Bloemen die een reusachtige verzameling Flippo’s zou blijken te hebben, of een graad in Middelnederlandse literatuur. Ted-Jan Bloemen, die, die….
Ted-Jan Bloemen stond op het punt Mijn Nieuwe Held te worden. Een belangrijke voorwaarde om een Nieuwe Held te zijn is dat je er opeens bent. Zonder aankondiging vooraf. Geen gehannes met ‘langzaam groeien’, ‘aan het grote werk ruiken’ of ‘gestaag groeien’, maar gewoon het ene moment nog niet bestaan en dan een wereldrecord rijden. BAM.

Daar was Ted-Jan al, voor de camera, een wereldrecord rijker. Goeie schaatskop. Check. Wereldrecord. Check. Kapsel. Che- Daar had je ‘m dus, de verrassing. Een rossige mat in de nek.
(Alles kan ik verdragen / Het rijden van Bloemen / stervende zwanen / het blokje in de bocht kan ik met droge ogen zien wegschieten / Daar ben ik / werkelijk hard in / Maar een kapsel van Chuck Norris in november / net bezweet, nat nog / in vochtige lokken / nee).

Hummydevriesuitvaartverzekeringen.nl
Ik hou niet zo van schaatsen, maar schaatsers zijn te gek, ze hoeven niet eens iets te zeggen. Ik ben gek op de mutsen, waar AEGON of HUMMYDEVRIESUITVAARTVERZEKERINGEN.NL op staat. Iedereen wil wel zo’n muts. En dol op hun flesjes EXTRAN of AA en op hun trainers, die vaak niet helemaal goed snik zijn, op een heel motiverende manier. Je ziet ze voor een camera staan en je denkt: bestond mijn leven maar alleen uit een lekkere slag en op tijd pootje-overen om niet rechtdoor de coulissen in te glijden. Je zou willen dat de dikte van de ijslaag in het Dokkumer Diep je iets kon schelen, het zou je leven zoveel overzichtelijker maken. Je zou willen dat je naar je werk kon in een paars schaatspak dat een beetje trekt in het kruis. Hoe fijn zou het zijn als Bert Maalderink je na iedere werkdag zou vragen of je er lekker in zat?
Je zou willen dat je kon uitkijken naar de winter.

Maar dat is allemaal niet zo. Je kunt wel van mannen als Ted-Jan Bloemen houden, maar als het schaatsen zelf je gestolen kan worden, zul je er nooit zelf een worden. Je kunt het proberen – muts op, Extran-flesje bij de hand en iedere dag trouw je ijzers slijpen – maar een Ted-Jan ga je nooit worden. Hoogstens een Ted, als je heel erg je best doet.
Een mat van rood haar maakt je ook nog geen Chuck Norris.
Wel een Nieuwe Held, trouwens.