De ontluisterende situatie op het Nederlandse Spoor in twee voorbeelden
Gisteren bekeek ik de reportage van Brandpunt over het Nederlandse Spoor. Daarin werd het verhaal nog eens uit de doeken gedaan over de splitsing van het voormalig staatsbedrijf in de jaren 90 van de vorige eeuw. Marktwerking was de heilige graal, nadat KPN succesvol naar de beurs was gebracht moest ook het spoorbedrijf geprivatiseerd.
Dat de splitsing tussen NS en ProRail als gevolg van die wens niet soepeltjes is verlopen was mij genoegzaam bekend, dat het een voorname rol speelt in de huidige spoorsores ook. Dat de NS over het vervoer en de treinen gaat, en Prorail over het spoor en het onderhoud wist ik en dat dat niet altijd handig is ook. Maar dan los je dat toch op?
In de reportage wordt op een schrijnende manier vastgelegd hoe de splitsing twee gedrochten heeft gecreëerd. Op een gegeven moment legt een meneer, voor een roltrap-under-construction, uit dat roltrappen gekocht worden door ProRail, maar dat het onderhoud tot de taken van NS behoort die daar weer gepeperde rekeningen voor naar ProRail verstuurt. Als ik het tenminste goed begrepen heb. (Bekijk het hier terug rond 8.50 minuten)
Wc-rolletje tussen de wissel
Vanochtend doet ProRail-baas Pier Eringa in het AD ook een spoorboekje open. NS-machinisten mogen niet op het spoor komen wat betekent dat “als er nu een kwajongen een wc-papierrolletje tussen een wissel stopt, werkt ie niet. Dan moet de machinist bellen en wachten tot de aannemer een monteur stuurt die het rolletje weghaalt.” Met alle vertraging waarmee dat gepaard gaat. De NS erkent dat de toegenomen veiligheidsmaatregelen oorzaak zijn van veel van de problemen.
Vorig jaar vielen er 33.000 treinen uit, wat bijna de helft meer is dan vorig jaar. Het zijn kille cijfers die recht doen aan de omvang van de problematiek, maar zo’n voorbeeld van een roltrap of een wc-rol zegt meer dan kille getallen. Ze tonen de praktische gevolgen, de verontmenselijking van twee bedrijven die verschillende belangen dienen in plaats van één gezamenlijke.
Een simpel voorbeeld kan soms meer impact hebben dat parlementaire enquêtes en het wegsturen van staatssecretarissen. “Bizar” en “waanzin” roept de politiek nu van links tot rechts. Waarmee overigens niet is gezegd dat er nu iets verbetert, ook politici dienen verschillende belangen.
