Annemarie Oster geeft theatertips voor de decemberweken
Annemarie Oster (1942) is actrice, schrijver en columnist voor de Volkskrant. In het jubileumnummer van HP/De Tijd geeft ze haar culturele smaak prijs. Wat leest, luistert en ziet zij zoal?
“Of ik als voormalig theaterrecensent van HP/De Tijd nog wat tips heb voor het nieuwe jaar? Waar ik zelf graag naartoe wil is Sophie, een voorstelling die tot en met 23 december te zien is in het DeLaMar Theater in Amsterdam. Twee uur lang word je meegenomen op een reis door het leven van Sophie: van kinderkamer tot seniorenkamer – en alles daartussenin.
In Eline Vere (de toneelbewerking van de debuutroman van Louis Couperus, tot en met eind januari te bezoeken – red.) van Hummelinck Stuurman vond ik Hanne Arendzen, die de hoofdrol speelt, en Vincent Croiset erg goed. De toneelbewerking van De stille kracht, ook een boek van Louis Couperus, trekt me dan weer wat minder. Toneelgroep Amsterdam vind ik vaak te veel regisseurstoneel. Het Nationale Toneel brengt De revisor op de planken, met die verrukkelijke Stefan de Walle in een van de hoofdrollen. Ook daar kijk ik naar uit. En niet te vergeten de nieuwe komedie van Jon van Eerd: Harrie Babba. Alleen als ik zijn gezicht al zie, word ik blij. Jon van Eerd is een toptalent, alleen vind ik dat hij zich altijd omringt met mindere goden en godinnen, iets wat daaraan afbreuk doet.
“Aaf Brandt Corstius ontpopt zich als een leuke toneelschrijfster. Haar eerste lunchtheaterstuk Fiftyfifty, nog online te zien op NPO Gemist, gaat over twee echtelieden (Marcel Musters en Lies Visschedijk) die elkaar carte blanche geven wat betreft andere relaties. Een open huwelijk dus. Maar dan krijgt de man een verhouding met een veel oudere vrouw, wat in het stuk ontzettend grappig wordt gebracht. Haar tweede eenakter met dezelfde spelers, Een flinke linkse vrouw, over een quasi-menslievend klerewijf dat een zwerver in huis neemt, is zo mogelijk nog leuker.
“Eigenlijk vind ik dat je toneelstukken – maar dat geldt ook voor conferences – niet op televisie moet bekijken. Daar moet je bij zijn. Het gaat om de wisselwerking met het publiek. Op het scherm blijft van theater weinig over. De oudejaarsconference (dit jaar verzorgd door Herman Finkers – red.) is eigenlijk de enige soort voorstelling die daar geen last van heeft: die wordt namelijk speciaal voor televisie gemaakt.”
Het hele interview met Annemarie Oster leest u hier op Blendle. U kunt hier het hele tijdschrift inzien, of hier een voordelig (proef)abonnement afsluiten.
