Lucas Andersen is een rustige perfectionist en o zo ambitieus
Na een moeilijke start met een vloot nieuwe transfervrije spelers (9) en Ajax-huurlingen (4) begint het dan eindelijk te lopen bij Willem II. Op de Tilburgse linkervleugel zorgt één van die gehuurde Ajacieden, Lucas Andersen, voor constante dreiging, assists en doelpunten. Dat is maar goed ook, want het is nu of nooit, vindt Andersen. “Ik moet aan de wereld, aan Nederland, laten zien dat ik echt een heel goede speler ben.”
Over de vraag hoe hij zichzelf zou typeren, moet Lucas Andersen (21) lang nadenken. “Het is moeilijk om zoiets over jezelf te zeggen.” De Deen spreekt goed Nederlands. Voor hem geen zoektocht naar woorden. Nee, hij vindt het belangrijk om een helder en weloverwogen antwoord te formuleren. Dan volgt die zachte stem. “Rustig, met beide benen op de grond. En ik hou van gezelligheid, met familie en vrienden.”
En wat voetbal betreft, is Andersen vooral liefhebber. Gewoon een balletje trappen, op straat of in de tuin, is het mooiste wat er is. Nog steeds vaste prik, in de zomer, als hij terugkeert naar zijn Deense geboortestad Aalborg. “Als je iets nieuws doet: een mooie actie, een panna of een doelpunt… dat geeft een bijzonder gevoel. En het plezier met vrienden vind je nergens anders dan op een pleintje.”
Het liefst zou hij in het stadion ook truc na truc aaneenrijgen. Leuk, maar niet altijd even efficiënt, weet Andersen. “Tijdens de wedstrijd gaat het om rendement en op straat om de lol. Tussen die twee probeer ik op het veld de middenweg te vinden. Dan krijg je nog meer plezier in het voetballen.”
Perfectionist
Voor Andersen kan het rendement niet hoog genoeg zijn. “Ik ben heel kritisch, eigenlijk nooit tevreden. Ik leg veel druk op mezelf. Nu moet ik laten zien aan de wereld, aan Nederland, dat ik echt een heel goede speler ben. Ik wil elke wedstrijd bepalend zijn, met mooi spel.” Tegelijkertijd erkent hij de zware aard van die missie. “Ja, dat lukt alleen Messi of Ronaldo misschien.” Met vier doelpunten en drie assists is Andersen desalniettemin goed op weg.
Ondanks de huidige vijftiende plek op de ranglijst heeft Willem II de aansluiting naar boven weer gevonden. “Sinds het gelijkspel tegen PSV maken we een goede periode door. En ik denk dat ik Willem II beter heb gemaakt. Dat is ook wat ik graag wilde.” Uit bij FC Twente maakte hij zijn eerste hattrick en afgelopen weekend leidde zijn actie tot een strafschop, tevens de gelijkmaker tegen ADO Den Haag.
“Willem II past goed bij me: de speelwijze, aanvallend positiespel. Ik krijg het vertrouwen van de trainer, daardoor voel ik me vrij, zowel mentaal als op het veld. Zo loopt het makkelijker en bouw je ook zelfvertrouwen op.” De durf en overtuiging die Andersen nu aan het licht brengt, was van de zomer ver te zoeken. Na drie seizoenen had Ajax geen plek meer voor hem. “Natuurlijk was ik teleurgesteld. Ik denk dat iedereen teleurgesteld is als je hoort dat je niet goed genoeg bent.”
Vertrouwen
Vorig seizoen bij Ajax was voor Andersen een jaar met twee gezichten. Het moest zijn grote doorbraak worden. Eind 2014 leek hij goed op weg. “Ik had mijn kans in de eerste seizoenshelft gepakt, speelde goed in de Champions League en eredivisie. Het is moeilijk om te zeggen wat er na de winterstop gebeurde.” Even is hij weer stil.
Hij verzucht: “We raakten binnen een paar wedstrijden flink achter op PSV. Toen begon de trainer (Frank de Boer, red.) ook de druk te voelen, denk ik. Hij probeerde wat anders, het liep beter, waarna ik opeens buiten de selectie viel. Van het vertrouwen dat ik had, was niet veel meer over. En als je dan in die situatie blijft hangen, wordt het nog moeilijker. Om erover heen te komen, moet je nog dieper gaan en dat is me in de laatste maanden niet gelukt. Maar ik heb wel veel van die periode geleerd.”
De nieuwe Michael Laudrup
Het beeld dat het publiek van Andersen krijgt, schommelt continu heen en weer.
Zo werd hij in Denemarken al op zestienjarige leeftijd – als jongste debutant ooit van Aalborg BK – op handen gedragen. Door zijn lichtvoetige stijl vergeleken kranten hem direct met Deense grootheden Michael Laudrup en Jesper Grønkjaer. Een geweldige eer noemt Andersen dat nu. Als vervolgens de ontwikkeling niet doorzet, volgen harde conclusies. “Hij is misschien toch niet zo goed, wordt dan gezegd.”
“De voetbalwereld is heel zwart-wit,” stelt Andersen. “Als je een goede wedstrijd hebt gespeeld, praat iedereen over je alsof je de nieuwe Laudrup bent. Een week later ben je opeens de slechtste ooit.” Aanvankelijk kon Andersen maar moeilijk omgaan met dat opportunisme. “Ik heb gelukkig inmiddels een goede filter opgebouwd. Ik laat het beter van me afglijden. Vroeger wilde ik elke zin lezen: staat er iets over mij? Ik heb al op jonge leeftijd veel meegemaakt dat maakt het misschien nu ook wel makkelijker.”
Kledingwinkel
Over een terugkeer naar Ajax kan hij nog geen zinnig woord zeggen. Hij weet niet wat de toekomst hem zal brengen. Maar wanneer is zijn carrière geslaagd? “Dat is moeilijk. Ik denk dat ik nooit echt tevreden zal zijn. Ik kan misschien over tien of vijftien jaar wel trots terug kijken, als ik een grote prijs heb gepakt of in een van de grootste competities een mooi seizoen heb gedraaid.”
Een club in Spanje of Engeland zou Andersen geweldig vinden. Maar zodra zijn voetballoopbaan erop zit, keert hij huiswaarts, naar Aalborg. Misschien begint hij wel een kledingwinkel. “Mijn vader had er vroeger twee. Misschien komt het daardoor. Ik houd ook van mooie kleding.”
Of een café, zegt hij dan. “Nee, geen sportcafé. Het hoeft niets met voetbal te maken te hebben. Gewoon, rustig, met goed eten en drinken. Een gezellig plekje.”
Willem II en Lucas Andersen nemen het donderdag in het bekertoernooi op tegen Feyenoord. De wedstrijd wordt om 20.45 uur in Rotterdam afgetrapt en is live te zien bij FOX Sports.
