Reden voor HP/De Tijd om hem te onderwerpen aan een ‘zelfportret’ – een maandelijkse serie vragen, gebaseerd op de beroemde questionnaire van Marcel Proust.

Wat is uw huidige gemoedstoestand?
Een beetje gestrest. Ik heb vorige week mijn huis verkocht, ben verhuisd naar een tijdelijke tussenwoning, heb een nieuw huis gekocht – waar ook nog allerlei dingen voor geregeld moeten worden – en hop op dit moment van afspraak naar afspraak voor 3FM Serious Request. Alles lijkt nu bij elkaar te komen.

Wie zijn uw helden?
Mijn ouders. Dat is vooral vanwege de manier waarop ik opgevoed ben. Ik kreeg ontzettend veel vrijheid en werd in alles wat ik deed gesteund. Dankzij hen leid ik nu het leven waarvan ik altijd had gedroomd. Maar ook vanwege de manier waarop zij omgaan met het leven en alle pieken en dalen die daar bij horen.

Aan wie ergert u zich?
Aan mensen die dingen niet vanuit hun hart doen, maar vanuit een gedachte om daar zelf beter van te worden, of daar een bepaalde status mee te krijgen. Wat ik heel heftig vind zijn BN’ers die zich niet inzetten voor één goed doel, maar voor dertig goede doelen. Dan vraag ik me af: doe je dat omdat al die dertig goede doelen je in het hart raken, of omdat je weet dat je in naam van dat goede doel weer even met je bek in RTL Boulevard terechtkomt?

Lijkt u op uw vader?
Ja en nee. Ik heb wel de drift van mijn vader overgenomen, en ook de wilskracht om iets te laten slagen. Al heeft hij daar meer geduld voor dan ik.

Lijkt u op uw moeder?
Ik schijn de ogen en de neus van mijn moeder te hebben. En ook qua karakter lijk ik wel op haar. Mijn moeder kan heel snel een mening over iets of iemand hebben en dat dan op een heel sarcastische manier verwoorden. Daar heb ik ook wel een handje van.

Wat zijn uw dagdromen?
De enige dagdroom die ik heb, zeker in dit soort weken waarin ik heel erg druk ben, is dat ik denk: wat als ik mezelf nu laat verdwijnen? Dat ik vandaag besluit alles achter me te laten en gewoon voor drie maanden, zonder telefoon of pc of wat dan ook, naar Nieuw-Zeeland te vertrekken. Maar tegelijkertijd weet ik ook van mezelf dat ik dat nooit zou doen. Daar ben ik een veel te grote control freak voor.

Wat is uw grootste angst?
Om een van mijn ouders te verliezen. Dat is het enige waar ik niet over wil nadenken en ook niet over kán nadenken. Dat is een te surrealistisch idee. Mijn vader heeft vijf jaar geleden een herseninfarct gehad waardoor hij rechtszijdig verlamd is geraakt. Mijn moeder zorgt nu voor hem. Na dat infarct is alles veranderd: opeens werd hun vergankelijkheid onderstreept en kwam voor het eerst het besef dat ze er op een dag niet meer zullen zijn. Dat idee hangt als een soort grijs wolkje boven mijn leven.

Bidt u weleens?
Nooit. Ik ben overtuigd atheïst.

Heeft u ooit een mystieke ervaring gehad?
Nee. Maar een jaar of twaalf geleden kreeg ik van mijn toenmalige vriendin een klavertje drie uit Ierland, dat is daar het symbool voor geluk. Dat geplastificeerde blaadje heb ik al die tijd in mijn portemonnee gehad. Ik durfde hem al die tijd niet weg te gooien. Bang voor ongeluk. Maar twee maanden geleden kocht ik een nieuwe portemonnee en besloot ik hem toch in de prullenbak te gooien. En zie: ik ben er nog.

Bent u aantrekkelijk?
Als je me dit tien jaar geleden had gevraagd had ik volmondig ‘nee’ geantwoord, maar nu zou ik zeggen: ik vind mezelf wel aantrekkelijker dan ik me ooit wel eens heb gevonden. Doordat radio steeds meer televisie wordt en je constant – bijvoorbeeld op Facebook en Twitter – op je uiterlijk wordt beoordeeld, word je je daar ook steeds meer bewuster van. En als je maar vaak genoeg hoort dat je er leuk uit ziet dan ga je dat uiteindelijk vanzelf geloven.

Wat is uw definitie van geluk?
Iedere dag kunnen doen wat je wilt doen en dat kunnen doen met diegenen met wie je dat wilt doen.

Waar schaamt u zich voor?
Ik schaam me het meest voor mijn korte lontje. Ik kan in een split-second omslaan van supervrolijk naar bloedchagrijnig omdat iets me niet aanstaat: van een vastgelopen computer tot een koud geworden kop koffie.

Bent u monogaam?
Ik ben monogaam, maar ik vind aandacht van vrouwen en daarin de grens opzoeken wel interessant. Afgelopen zomer zijn mijn vriendin Caroline en ik even uit elkaar geweest, omdat acht jaar een monogame relatie hebben met dezelfde vrouw me ontzettend begon te benauwen. Ik dacht: ik ben 27 jaar, als ik van vrouwelijke aandacht wil genieten moet ik dat nu doen, en niet als ik veertig ben. Maar ik kwam er toen al snel achter: vrijgezel zijn is niets voor mij. Er zwemmen ongetwijfeld nog veel meer vissen in de zee, maar ik heb nu beet en die vis moet ik bij me houden. Daar word ik het gelukkigst van. Maar dat neemt niet weg dat ik flirten nog steeds heel erg leuk vind. Mijn vriendin trouwens ook.

Wanneer heeft u voor het laatst gehuild?
Een week geleden. In ons oude appartement. Mijn vriendin en ik waren daar voor een laatste keer samen om de sleutels in te leveren. Ik deed nog een laatste rondje door het leeggehaalde huis en zag mijn vriendin op het balkon staan. Toen ik naar haar toe liep zag ik dat ze aan het huilen was, en toen schoot ik ook vol.

Hoe moedig bent u?
Niet. Ik denk dat ik alleen moedig ben op het moment dat het moet. Als ik iemand uit een brandend huis zou moeten redden dan zou ik dat doen.

Van wie heeft u het meest geleerd?
Ik heb van heel veel mensen heel veel geleerd. Ik heb van mijn ouders heel veel geleerd, ik heb van mijn vriendin heel veel geleerd en op zakelijk gebied heb ik heel veel van Michiel Veenstra geleerd. Toen hij bij de radio kwam heeft hij me onder zijn vleugels genomen.

Welke eigenschap waardeert u in een vrouw?
Eerlijkheid.

Welke eigenschap waardeert u in een man?
Vriendschap. En in het verlengde daarvan: loyaliteit.

Als u iets aan uzelf kon veranderen, wat zou dat dan zijn?
Mijn onzekerheid wegnemen. Ik ben minder onzeker dan ik ben geweest, maar er blijft altijd een sublaag in je geweten zitten dat altijd onzeker is. En dat vind ik heel irritant. Soms komt dat op de meest onbenullige momenten naar boven, bijvoorbeeld als je op een zomerse zaterdagmiddag in je eentje een plekje moet zoeken op een vol terras.

Hoe ontspant u zich?
Dat vind ik moeilijk. Ik sta 24 uur per dag aan en kijk constant op mijn laptop, telefoon en check continu mijn mail, twitter en whatsapp. Maar als ik echt wil ontspannen leg ik mijn telefoon aan de kant, wat al een vrij groot probleem is, en ga ik een serie kijken.

Van wie houdt u het meest?
Van mijn ouders.

Gelooft u in God?
Nee.

Waaraan bent u het meest gehecht?
Ik zou bijna zeggen: aan mezelf, maar dat klinkt zo narcistisch. Maar ik weet van mezelf wat ik aan mezelf heb en hoe ik met mezelf om moet gaan, en dat vind ik best wel comfortabel.

Welk leed heeft u anderen berokkend?
Binnen mijn relatie heb ik echt wel domme dingen gedaan. Het meest recente voorbeeld is die break-up, waar ik mijn vriendin heel veel pijn me heb gedaan. En door dat korte lontje kan ik soms ook echt onmogelijk tegen haar zijn. Om niets.

Wat beschouwt u als uw grootste mislukking?
Mijn studententijd in Tilburg. Daar heb ik namelijk helemaal niets mee gedaan. Ik heb daar geen vrienden gemaakt, heb me niet aangesloten bij een studentenvereniging en heb niet de moeite genomen om de stad te leren kennen. Ik heb, doordat ik zo snel mogelijk naar Hilversum wilde, de vrije periode van mijn studentenjaren weggeflikkerd en daar heb ik echt heel veel spijt van.

Wanneer was u het gelukkigst?
Nu. Ik zit op dit moment wel in de gelukkigste periode van mijn leven, denk ik. En dat geluk zit in kleine momenten: een diner met mijn ouders, mijn vriendin en mijn zusje bijvoorbeeld. Of een leuk moment op de radio. Of met m’n vrienden een avond in de kroeg hangen.

Wat is de beste plek om te wonen?
Ik ben niet zo’n globetrotter, maar als ik het dan dicht bij mezelf moet houden: Utrecht. Mijn vriendin en ik betrekken daar over zes maanden een nieuwe koopwoning en ik hoop dat dat de beste plek is om te wonen.

Wie hoopt u nooit meer terug te zien?
Dat zou ik oprecht niet weten. Ik koester jegens niemand zo’n wrok dat ik die persoon nooit meer hoef te zien.

Hoe is ongeluk te vermijden?
Niet.  

Wat is uw devies?
Zorg voor je eigen geluk, zonder dat je anderen daardoor uit het oog verliest.