Spring naar de content

De kindertattoo wordt gemeengoed – wát een treurigheid

Wekelijks neemt HP/De Tijd de wereld voor mode en trends kritisch onder de loep.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Alexandra Besuijen
Foto: Flickr |
Foto: Flickr | Mats Eriksson

Striae, maar dan anders
De Britse arts en schrijver Theodore Dalrymple beschreef het al in 2000 op onnavolgbare wijze: de vader die, op de vraag of hij nog wel eens contact had met zijn kinderen, in plaats van te antwoorden zijn mouw oprolde en twee getatoeëerde harten toonde met daarin de namen van zijn kinderen. Nooit naar ze omgekeken, nooit een cent bijgedragen, maar hé! Ze stonden wel op zijn arm!

Nou ging dat hier om een bajesklant, maar inmiddels is de kindertattoo gemeengoed geworden. Onlangs liet Yolanthe van Wesley de initialen van zoontje Xess Xava achter haar oor tatoeëren – nauwelijks leesbaar, maar goed – en het blad LINDA. vroeg zich op haar website af of wij dat een goed idee vonden. Nou! Dat vonden wij! De foto’s van vlindertjes, voetafdrukjes en namen stroomden binnen, zelfs eentje met de tekst je ne regrette rien… Dat je gewoon van je kind houdt, is blijkbaar niet meer voldoende – het moet van de daken geschreeuwd middels vage, valse symboliek van initialen, keltische symbolen en sentimentele teksten. Een soort striae, maar dan anders. Bloody hell! Wat een treurigheid.

En dan kan het ook nog eens ontzettend mis gaan, bevestigt deze blogpost. Als er dan toch getatoeëerd moet worden, laat die kinderen van ons dan (later) maar een hartje op hun arm zetten met ‘moeder’ erin. Wíj hebben tenslotte het zware werk gedaan.

Foto: Flickr | Tracy Booth
Foto: Flickr | Tracy Booth

Ieniemieniehuisje
Vreselijk jammer dat we die dertig miljoen weer niet hebben gewonnen en dat kasteel van een huis aan ons voorbij moeten laten gaan, maar één kleine troost: de kast van een huis is helemaal uit, het tiny house is het nieuwe ding! En ja, tiny is in dit geval ook tiny: huisjes met een oppervlakte tussen de 8 en 50 vierkante meter. Voor permanente bewoning, met alles derop en deraan.

De tiny house movement begon in Amerika, door mensen die geen zin meer hadden in de rat race en geen behoefte hadden aan steeds maar meer en groter. Daar is het inmiddels een groot succes, met beurzen en bouwpaketten en tijdschriften en ook in Nederland is er steeds meer belangstelling voor een ieniemieniehuisje. De huisjes kunnen mobiel zijn, maar zijn absoluut geen luxe stacaravans: je woont er permanent omdat je geen zin of geld hebt voor een hypotheek, huren te hoog zijn en wachtlijsten te lang.

Op Pinterest raak je niet uitgekeken op de mooiste en ingenieuste minihuisjes waarvan sommige niet meer dan 1200 dollar hebben gekost. Van uitermate basic tot van alle luxe voorzien – onder de vijftigduizend euro red je het wel. Het enige nadeel is dat je geen grote kerel moet hebben, want die past er niet lekker in. Maar ach, tiny mannetjes zijn ook schattig…

Pigs in da house
Je houdt het niet voor mogelijk, maar er zijn mensen voor wie een hond of poes niet exotisch of apart genoeg is en die een varken in huis nemen. Jawel: een varken. In huis. Een minivarken weliswaar, maar toch. Er zijn minder redenen om iemand naar paviljoen 3 te sturen zou je denken, maar nee: de minivarkenbussiness is booming en er is alle reden om dat te betreuren. O, natuurlijk is het superschattig en über cute, zo’n foto van een miniatuurversie van Miss Piggy in een truitje of op kaplaarsjes. En natuurlijk ook volkomen belachelijk. Een varken hoort niet in huis, moet geen trui aan en is bovendien een groepsdier; in zijn eentje gaat ie de boel slopen en niet zo’n beetje ook.

Geloof vooral de fokkers niet, met hun ‘speciaal gefokte microbiggetjes’, want diezelfde microbiggetjes tikken na een jaar gemakkelijk de honderd kilo aan op de weegschaal. En zijn ze een jaartje of twee, dan worden het terroritaire terroristen die je tuin, je bankstel en je kinderen te grazen nemen. Neem voor de gein eens een kijkje op de site minivarkens.nl van Dafne Westerhof van Het Beloofde Varkensland, die zowat dagelijks wordt geconfonteerd met gefrustreerde minivarkenshoeders. Lees en huiver hoe die adorabele roze microterroristen hun baasjes tot wanhoop drijven. En neem dan een poes of een hond. Of desnoods een kind. Maar geen Knorretje.

View post on imgur.com