Spring naar de content

Het is de economie, domoor

De beursmaand januari zit er bijna op en de koersontwikkeling voorspelt niet veel goeds voor de aandelenmarkten voor de rest van het jaar. De experts duikelen over elkaar heen met negatieve voorspellingen en het is steeds lastiger om nog een positief geluid te vinden. De stemming is zo negatief dat je er bijna optimistisch van zou worden. Gaat het echt zo slecht of praten we elkaar een depressie aan?

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Martijn Mom

It’s the economy, stupid‘. Dat was de befaamde zin die James Carville, de campagneleider van Bill Clinton bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen in 1992, gebruikte om het belang van de economie als verkiezingsstandpunt te onderstrepen. Alle andere zaken stonden volgens hem in de schaduw van dat zwaartepunt. Clinton won er destijds de verkiezingen mee. Het is een krachtige en tegelijkertijd beledigende oneliner die een tegenstander meteen monddood maakt. Want wat moet je daar tegenin brengen?

Natuurlijk is het de economie, maar wat kun je daar aan doen? Hebben wij daar invloed op? Politici kloppen zich vaak op de borst als het economisch goed gaat, maar meestal hebben ze gewoon het economische tij mee. ‘Het is de conjunctuur, flapdrol’, zou een weerwoord kunnen zijn. De normale cyclus die nou eenmaal bij een economie hoort.

De centrale bankiers hebben sinds de financiële crisis van 2008 alles uit de kast getrokken om de economie aan te jagen. Er werd volop geld in het financiële systeem gepompt en de renteknop werd richting de nul gedraaid. Echter, ondanks dat de olieprijs ook nog eens flink is gezakt loopt de economische motor nog altijd stroef. Het gaspedaal is vol ingetrapt, maar we lijken stapvoets richting een nieuwe recessie te rijden en volgens sommige doemdenkers zelfs regelrecht de afgrond in.

De crisismaatregelen zullen zeker effect hebben gehad en erger hebben voorkomen, maar het is een illusie om te denken dat ze alles kunnen oplossen. Dat zou geweldig zijn. Nooit meer een recessie. De centrale bankiers kunnen met de juiste maatregelen de pijn wat verzachten, maar geen recessie voorkomen. Die horen nu eenmaal bij een economie. Door de maatregelen is vooral tijd gekocht in de hoop dat de economische groei en de inflatie zouden aantrekken. Maar dat is niet gebeurd.

Mede door de lage olieprijs is de inflatie nog altijd ver te zoeken en is volgens de experts de tijd aangebroken om de economische realiteit onder ogen te zien. Mohamed A. El-Erian, hoofdstrateeg bij de Duitse verzekeraar Allianz en een van de meest invloedrijke economen ter wereld, voegde zich deze week ook bij het pessimistische kamp. De sympathieke snorremans, die niet bekend staat als een doemdenker, waarschuwde beleggers zich voor te bereiden op een langere periode van financiële onrust en volatiliteit. Volgens El-Erian hebben we door het monetaire beleid van de centrale banken te veel groei en winst van de toekomst geleend en ligt er een nieuwe financiële crisis op de loer. We zullen volgens de strateeg eerst door de zure appel heen moeten bijten voordat het beter wordt.

Iemand van wie je een pessimistisch boodschap verwacht is Marc Faber. De man achter de ‘Gloom, Boom & Doom‘-rapporten voorspelt eveneens dat de markten zeer volatiel zullen blijven doordat de monetaire en fiscale ingrepen van de centrale banken en overheden de volatiliteit niet verlagen maar slechts uitstellen, met een uiteindelijke explosie tot gevolg. ‘Dr. Doom’, die naam maakte door zijn klanten een week voor de crash in 1987 te adviseren hun aandelen te verkopen, voorziet in zijn leven geen ‘bull market‘ (opgaande markt) meer.

De bijna 70-jarige Zwitserse investeerder heeft gelukkig zijn gevoel voor humor niet verloren. Tijdens een conferentie in Florida zei Faber dat de economische vooruitzichten voor de middellange termijn zo deprimerend zijn dat hij zijn nieuwe zwembad het liefst met bier zou willen vullen en adviseert beleggers vooral veel te drinken om door deze moeilijke tijd heen te komen. Zo viel er toch nog wat te lachen aan het einde van een dramatische beursmaand. Al is het als een boer met kiespijn of in dit geval als een belegger met een margin call. Proost, op betere tijden.